In GC#136 hadden we het over ‘Sternzeit’, het debuut dat Adelbert Von Deyen uitbracht in 1978 op het gerenommeerde Sky. Bureau B beloofde toen om kortelings ook de twee daaropvolgende platen van een heruitgave te voorzien. En het label houdt woord. ‘Nordborg’ uit 1979 en ‘Atmosphere’ uit 1980, beiden oorspronkelijk eveneens op Sky, zien opnieuw het levenslicht. Von Deyen stond steevast met zijn rug naar het publiek tijdens zijn optredens, waar hij muziek ten gehore bracht die hij met tweedehandse synthesizers, keyboards en cassetterecorders had gemaakt. Hij past(e) perfect binnen het kader van de vroege Berlijnse School, al kleurt hij met atypische geluiden behoorlijk wat buiten de lijntjes. ‘Sternzeit’ was een behoorlijk succes en door zijn contract bij Sky kon hij zijn reguliere job opgeven en moest hij elk jaar een album uitbrengen. Op ‘Nordborg’ staan slechts twee nummers, op elke plaatkant één. Het is de neerslag van een korte reis die hij maakte naar het plaatsje Nordborg op het Deense eiland Alsen. ‘Moonrise’ is een improvisatie over de opkomende maan aldaar. Het is een meditatieve soundscape, een geleidelijk veranderen van klanken die dicht bij ambient aanleunen. ‘Iceland’ is heel wat heftiger van toon, omdat hij hier de sneeuwstorm die hij er meemaakte, in muziek probeert om te zetten. Sacrale orgelklanken en dito piano maken dit tot een avontuurlijk stuk muziek dat een melancholisch getinte evocatie is van een natuurfenomeen. Met ‘Atmosphere’ vangt de ommekeer plaats. Von Deyen groeit weg van ambient richting elektronische krautrock, en dat is in de vier nummers al goed te merken. Op openingsnummer ‘Time Machine’ bijvoorbeeld horen we ook drummer Wolfgang Zabba Lindner. Het door krautrock beïnvloedde nummer werd zowaar een bescheiden hit en prijkt op talloze compilaties. Ook op ‘Silverrain’ is de percussie van Lindner aanwezig, al zit die hier wat meer op de achtergrond. De overige stukken (‘Atmosphere I & II’, beiden verder opgedeeld) gaan verder op de weg die hij met zijn twee vorige albums had ingeslagen. Hij experimenteert met klanken binnen de ambient die hij speelt. Het publiek hoopte vooral dat Von Deyen verder zou gaan zoals hij deed met de twee eerste nummers van de plaat. Hij verraste echter iedereen met opvolger ‘Eclipse’, waarop tot ieders verwondering softe rockballades prijkten met sociaalkritische teksten.