Nocturnal Koreans

In haar lange, regelmatig onderbroken bestaan, is Wire door verschillende fases gegaan. Postpunk, artrock, “beat combo”, elektronische rock, en tegenwoordig, pakweg sinds ‘Object 47’ (2008), iets wat zich zeker op het laatste, titelloze album goed laat omschrijven als ‘alt. pop’: veel uptempo liedjes van circa drie en halve minuut, verse-chorus-verse, soepele productie, associatieve teksten. De schurende gitaarsound van ‘Send’ is allang verlaten, en met Bruce Gilbert verliet ook het experiment de band. Ik vond die laatste plaat wel heel eenvormig en weinig spannend. De nummers op de nieuwe mini-lp ‘Nocturnal Koreans’ ontstonden tijdens dezelfde sessies, maar zijn een stuk gevarieerder, en doen me als geheel meer denken aan ‘Red Barked Tree’. Op het sterke, gedreven titelnummer tapt de band nog uit hetzelfde vaatje als op ‘Wire’, daarna gaat het tempo naar beneden voor een mooi, beetje weemoedig liedje met synthetische blazers. ‘Forward Position’ is een mooi rustpunt, zonder drums, en met gedragen synths. ‘Numbered’ is daarna fijn venijnig, Colin Newmans stem klinkt lekker ontevreden, waarna het bij ‘Still’ fijn meedeinen is met de gestaag riffende gitaren. De uitsmijter is een beetje een zooitje, waabij bassist Graham Lewis’ idiote teksten zich prima op hun plaats voelen. Revolutionair is het allemaal niet, maar de variatie is een verademing, en eigenlijk een verplichting voor een band die zoveel verschillende stijlen beheerst.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Wire_Nocturnal_Koreans
geplaatst:
do 1 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!