No Cure For Death

Sect, dat is zo’n beetje een supergroep inzake furieuze hardcore, waar blastbeats en breakdowns meester zijn en de woede tegenover wantoestanden in onze huidige maatschappij uit iedere noot en schreeuw druipt.

Schreeuwlelijk Chris Colohan (CursedBurning LoveLeft For Dead), de gitaristen James Chang (CatharsisUndying) en Scott Crouse (Earth CrisisThe Path Of Resistance), bassist Steve Hart (Day Of Suffering) en drummer Andy Hurley (RacetraitorThe Damned Things) razen als bezeten door tien nummers die werden opgenomen samen met Kurt Ballou (Converge).

Het gros van de nummers duurt amper anderhalve minuut. De woede moet worden geventileerd, en dan is er geen plaats voor franjes en tierelantijntjes. Razen als een gek, de mensen een geweten stampen, ach ja.

Het blijft een beetje preken voor eigen volk, want behalve in de eigen scene zal ‘No Cure For Death’ weinig brokken maken.

Centuries uit het zuiden van Florida is net als Sect aan zijn tweede album toe. Dit kwartet kiest voor meer variatie, waar tussen de stevige hardcorefragmenten ook ruimte is voor een ogenblik van rust of feedbackende gitaarnoise.

Debuut ‘Taedium Vitae’ dateert alweer uit 2013. De leden van Centuries wonen dan ook nogal verspreid, sommige zelfs met de grote plas ertussen, wat samen een plaat maken niet zo evident maakt.

De tien nummers zweven ergens tussen punk, hardcore, crust en soms een beetje death metal, zeker als we de tweede helft van de plaat in beschouwing nemen. Zanger/gitarist Eric Verporter doseert zijn zang, wat een stuk effectiever werkt dan het ietwat opdringerige van Sect, waar muziek en zang aanhoudend heel opdringerig klinken.

Centuries laat ruimte, geeft plaats om te bekomen, om dan, uiteraard, keihard toe te slaan. Daarmee is dit album een grote stap vooruit in vergelijking met het debuut.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Sect_No_Cure_For_Death
geplaatst:
zo 12 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!