Het album ‘Re-Verbed (No-Input Mixing Board 9)’ van Toshimaru Nakamura klinkt geen moment naar minimal music, en toch is het dat in de meest strikte zin van het woord. Nakamura werkt met een mengpaneel waar geen gegevens of geluiden ingebracht worden. Alles wat er gebeurt, gebeurt in het systeem zelf. Al helpt hij dat wel een handje. Het zijn elektrische pulsen en stroompjes die de interne verbindingen uit evenwicht brengen, langs verschillende banen en bruggen schieten, uitvergroot worden, op elkaar botsen. Uit het systeem gevoerd zijn die verstoringen hoorbaar als een ruimtelijk spel van klanken, heen en weer springende ritmes, ruisen, machinaal sjirpen, brommen – en soms onverwacht melodische geluiden. Nakamura wordt omschreven als een pionier op dit terrein. Dat is te veel eer. Onder de naam Arcane Device bracht de Amerikaan David Lee Myers al in 1988 albums uit die hij opnam met een dergelijke methode. Na vijf jaar hield hij het voor gezien, en richtte hij zijn aandacht op andere zaken. Nakamura heeft er zijn eigen draai aan gegeven, heeft het werken met het mengpaneel verfijnd. Dit is cryptische elektronica. Blackbox-muziek. Absoluut fascinerend. Dansen is misschien niet de beste optie, als begeleiding voor een intiem etentje mogelijk minder geschikt. Maar als je eens een tijdje in een kist zonder ingang wilt doorbrengen, dan is dit de juiste keuze. Al kan ik dan ook ‘Engines Of Myth’ van Arcane Device aanraden.
