Jeff Carey en Robert van Heumen zijn zowel samen als individueel sinds een paar jaar actief in de Nederlandse laptopscene. Als zodanig zijn ze allebei betrokken bij de Amsterdamse Studio voor Elektro-Instrumentale Muziek. In Studio twee van STEIM namen ze hun tweede cd op onder de naam SKIF++. Bas van Koolwijk verzorgt live de beelden bij de muziek van SKIF++ en maakt het trio van laptoppende heren compleet. Het eerste stuk op de cd is in vijf kortere stukken gehakt en roept associaties op met Merzbow. Woeste algoritmes uit de laptop van van Heunen gaan het gevecht aan met het ondefinieerbaar gekraak en gesis dat Careys manipulaties van de programmeertaal SuperCollider voortbrengt.
Het tweede stuk heet [thinner] en is een sinistere, ambient-achtige trip vol zoemende bits en bytes door het onderbewustzijn van een micro-processor. Carey en Van Heumen voegen telkens nieuwe elementjes toe, een subtiel piepje hier, een verfijnd knorretje daar, voordat het stuk eindigt in een lang aangehouden drone. [@_ ] en [ffffffffffffff++] zijn weer staaltjes van wat eentjes en nulletje allemaal vermogen als je ze de vrij hun gang laat gaan. Een zekere kwaadaardigheid doortrekt de klanken-brei. Ook hier houden Carey en van Heumen de touwtjes gelukkig strak in handen.
Helemaal vrij van het geflipte laboratorium-assistent syndroom is SKIF++ niet. Hoewel deze muziek voor het grootste deel is geïmproviseerd hebben de makers echter een goede balans weten te bewaren tussen vorm enerzijds en het gefreak wat aan het genre eigen is anderzijds. Zonder dat laatste was de muziek hopeloos verzand – de soundtrack voor een porno-film op Alpha Centauri kan bij aardse luisteraars weinig losmaken. Ongetwijfeld is dit te danken aan intelligent knip- en plakwerk, zodat de menselijke inbreng tenslotte de doorslag geeft, ook hier tussen de laptops.
