New Moon

Het is moeilijk om een band af te vallen omwille van de experimenteerdrift. Bands die zich album op album herhalen, zijn er al genoeg. Als we dus een band hebben die zich elk album lijkt te willen vernieuwen, moeten we dat koesteren. Nauw bij de borst houden, hoe moeilijk dat soms ook is omdat de keuzes niet geheel aansluiten bij onze verwachtingen of hoop. The Men is zo’n band. Na op ‘Leave Home’ en ‘Open Your Heart’ de betere rafelranden van de postpunk, hardcore en indierock te hebben bewandeld, werpt de band uit New York zich op het vierde album in de contreien van Drive-By Truckers. Niet dat de indierock geheel verdwenen is; ‘New Moon’ klinkt eerder alsof Sebadoh of Dinosaur Jr. een countryrock album in elkaar hebben gedraaid. In theorie een mooie combinatie en in praktijk ook zeer wel uitvoerbaar, maar (nog) niet door The Men op deze ‘New Moon’. Daar blijft het veelal steken in een leuk idee, maar mist het de lijn en uitwerking van de voorgaande albums. Een nummer als ‘Birdsong’ -met zijn tergende mondharmonicawerk een dieptepunt niet alleen op deze plaat, maar in hun gehele discografie- ligt mijlen verwijderd van de betoverende psychedelische noiserocktrip van ‘Super Moon’ en het gejaagde indierockanthem ‘Electric’ dat direct op dit acht minuten durend hoogtepunt volgt. The Men zoals we hadden gehoopt de hele plaat te horen versus The Men zoals we – zelfs in onze grootste angstdromen – nooit hadden verwacht de band te horen. Maar in ieder geval durven de Amerikanen zich te vernieuwen met elk album weer, dus dat geeft hoop voor de toekomst, zij het nu wel bevend. 

tekst:
Tjeerd van Erve
beeld:
TheMen_NewMoon
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!