New Japanese Noise

Dat ze in Roskilde openstaan voor experimenteel geharrewar dat net een paar stappen verder gaat dan wat arty vernis, werd bewezen door de carte blanche die Paal Nilssen-Love in 2018 kreeg om twee nieuwe projecten voor te stellen. Daarvoor haalde hij inspiratie bij twee culturen die hem de voorbije decennia muzikaal inspireerden: Japan en Brazilië (doe trouwens gerust inspiratie op bij zijn 101 favoriete Braziliaanse platen, te vinden op zijn website). Voor zijn Japanse project bracht bij improvisatie-icoon Akira Sakata en elektronica-specialisten Kohei Gomi en Toshiji Mikawa. Die laatste doet misschien een belletje rinkelen bij liefhebbers van het legendarische Hijokaidan. Vanaf ‘Stiff Upper Lip Jeeves’ wordt er meteen uitgehaald met een woeste storm van geluid, met tollende sax en donderende drums, van ondersteuning voorzien door een ziedende muur van noise, waar ook de Braziliaanse gitarist Kiko Dinucci een volumineuze bijdrage aan levert. Dit is overrompeling van de meest intense, frontale soort, bezorgt je op tien minuten overgekookte hersenen, al is het tegelijkertijd waanzinnig opwindend. Daarna doen er zich wel wat meer open momenten voor of worden de rollen wat omgekeerd, komen elektronica en gitaar even op de voorgrond. Het theatrale gegrom van Sakata is in ‘The Bone People’ eerst wat komisch, maar wordt vervolgens ingebed in een potje tyfusherrie dat gemiddelde black metal-plaat terug naar de kleuterschool verwijst. Het krappe ‘Bird Song’ laat nog even de spieren rollen met een collectieve muilpeer.

De Braziliaanse pijler moet het stellen zonder knetterende, elektronische noise, maar doet niet onder op vlak van energie. Samen met Dinucci, bassist Felipe Zenicola, cuica-speler Paulinho Bicolor en Frode Gjerstad, Nilssen-Love’s oudste kompaan, wordt een tweede kokende stoofpot gepresenteerd. Zenicola’s basgitaar, die qua klank even herinnert aan oude thrash- en grind-platen, zorgt voor een op hol geslagen funk die samen met het opjuttende drumwerk voor een fabuleuze stuwing zorgt. Denk aan de as die van Material via Defunkt naar Decoding Society loopt, maar dan door een agressievere improvisatiefilter gejaagd. Er duiken opruiende samba-ritmes op, de excentrieke cuica-klanken worden geslaagd uitgespeeld, de skronk stuitert alle richtingen uit en Gjerstad klinkt immens energetisch. Dat moet ook de muzikanten opgevallen zijn, want er zijn plannen om deze band actief te houden. Bij elkaar opgeteld is dit niet minder dan een furieus een-tweetje dat de vloer aanveegt met zowat alles dat op z’n pad zal komen. Ook nu al een paar volgende generaties staan te trappelen om het luciferdoosje over te nemen blijkt dat er weinigen de boel zo spannend in de fik kunnen zetten als deze drieste Noor.

tekst:
Guy Peters
beeld:
Paal_Nilssen-Love__New_Japanese_Noise
geplaatst:
wo 9 feb 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!