Negative Sound

Minneapolis, Minnesota, daar komt het trio Buildings vandaan. Een goede voedingsbodem voor wat degelijke noiserock, zeker als we afgaan op ‘Negative Sound’, het inmiddels vierde album. De eerdere albums lieten al horen dat de band een boontje heeft voor zowel Big Black als The Jesus Lizard. Geen enkele van hun albums, inclusief deze, zou hebben misstaan tussen de glories op het illustere Amphetamine Reptile. Grootste verschil van de band rond zanger Brian Lake is dat ze inmiddels, binnen het genre uiteraard, stilaan een eigen stem aan het vinden zijn en de vergelijkingen achterwege mogen worden gelaten. Of het zou moeten zijn dat Lake inmiddels vaker Shellac draait dan Big Black of Rapeman. Tien nummers in een half uur, meer dan genoeg voor degenen die de parlando en schreeuwzang van Lake niet zo goed kunnen uitstaan. Wij vinden het echter prima passen bij het instrumentale gedeelte. Soms klinken ze als een postpunkversie van Kilslug, en dat beschouwen wij als een zeer groot compliment. Geen van de tien nummers klinkt als een van de andere, puur omdat de band gaat voor het experiment en allerlei toonzettingen, zeker wat betreft het gitaarwerk. Het werkt en maakt van ‘Negative Sound’ meteen een van de beste noiserockplaten van het afgelopen jaar. Met klassenummers als ‘Piss Up A Flagpole’,’Thumb In The Eye’ en ‘A Good Hill To Die On’ lonkt Buildings tevens naar de heerschappij die Unsane tot voor kort had.

Live Skull is dan weer een pionier inzake noiserock, samen met Sonic Youth en Swans. De band werd in 1982 gevormd en debuteerde met het verschroeiende ‘Bringing Home The Bait’ in 1985. Na een paar jaar en een stel geniale albums was het op en gedaan. Na dertig jaar heeft de band er echter weer zin in. Na Reagan komt Trump en dan was de drang om weer samen te spelen te groot. Niet alle oorspronkelijke bandleden zijn er nog, al is Mark C. nog steeds present. Thalia Zedek en Marnie Greenholz, ooit volwaardig bandlid, doen wel een gastoptreden. Van de noiserock of op no wave geënte postpunk resteert maar weinig. Niet getreurd echter, want de tien nummers op deze plaat zijn uitermate verslavend. Heerlijk melodieus, urgent, schitterende gitaarlijnen, krachtige postpunkzang, we horen alleen maar schitterende liedjes. We waren in de jaren 1980 grote fan en merken nu, na drie decennia, dat Live Skull het nog steeds kan, uitstekende platen maken.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Buildings_NegativeSound
geplaatst:
wo 14 apr 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!