De Amerikaan Nate Wooley is een pionier op de trompet. Hij heeft het bespelen van het instrument als het ware opnieuw gedefinieerd. Niet alleen door lucht door het mondstuk te blazen, maar evenzeer ernaast. Hij beklopt het koper, laat zijn spel middels electronica ontregelen – althans zo lijkt het – en neemt de uitdaging aan het instrument via alle denkbeeldige omwegen opnieuw te bedwingen. Daarbij legt hij een verbluffende speltechniek aan de dag. Naast Axel Dorner en Peter Evans behoort hij tot de onbetwiste wereldtop waar het het verleggen van de grenzen van de trompet betreft. Wooley wordt wat dat betreft ook wel vergeleken met avant-garde-iconen als Anthony Braxton en John Zorn. Tijdens zijn solo-concerten komt Woopley’s revolutionaire stijl van trompetspelen echter het meest tot z’n recht. Hij zet je als luisteraar niet alleen aan tot nadenken over de mogelijkheden van het koperen blaasinstrument, maar evenzeer over muziek in het algemeen. Een concert voor het open oor