Nachtnimfen en Johnny Cash from hell

De mooie zaal van De Casino in Sint-Niklaas was aardig volgelopen – niet evident op een herfstige dinsdagavond- voor een avond vol duisternis georganiseerd door de ambulante organisatie Flood Floorshows.

Met een avondvullend en stilistisch heterogeen programma leek alles (op papier althans) perfect in elkaar te vallen. Headliner van dienst was de Amerikaan King Dude (voor de gelegenheid omringd door vier extra muzikanten en dat leverde momenten op waarbij er niet minder dan drie gitaristen op het podium stonden) en die werd ingeleid door drie ijle IJslandse nachtnimfen, Kælan Mikla.

Openen mocht The Dark Red Seed, het eenmansproject van  songwriter, multi-instrumentalist en King Dude-gitarist Tosten Larson. Een betrouwbare getuige (want zelf misten we het concert) die erbij was, omschreef het als een verdienstelijke poging tot sfeerschepping.

Daar draaide het bij Kælan Mikla ook voornamelijk om. Na een intrigerende en dreigende intro die een fijne bittere nasmaak van dark ambient in onze mond achterliet, koos het drietal voor postpunk en new wave volgens Het Grote Boekje: veel galm, zompige synths, pompende baslijnen, theatrale bewegingen en af en toe een beat die het publiek aanzette tot voorzichtig deinen. Het stemmetje van frontvrouw Laufey Soffía is te nemen of te laten. In het beste geval kan het predicaat charmant boven worden gehaald; in alle andere dreig je gillend over je nek te gaan. Grappig detail: wanneer in het begin van de set de laptop hapert of wanneer ze in dat typische IJslandse Engels de laatste twee nummers aankondigt, klinkt ze wel héél erg als Björk. In essentie is dit trio in hetzelfde bedje ziek als de meeste hedendaagse acts (Lebanon Hanover, Boy Harsher, The Soft Moon, Selofan, …) in dit segment: de sound en de atmosfeer primeren boven het songmateriaal. Visueel zag het er best aantrekkelijk uit (de visuals, de podiumpresence, de outfits) en als opwarmer konden we echt niet klagen, maar veel had het allemaal niet om het lijf. Roadburn of Robert Smith van The Cure hebben niet altijd gelijk.

Dé troefkaart van Thomas Jefferson Cowgill alias King Dude is zonder meer zijn stem. Als hij croont, klinkt hij als een Johnny Cash from hell, om ons vervolgens te katapulteren naar Michael Gira, ten tijde van het monumentale Swans-album ‘White Light From The Mouth Of Infinity’ toen hij nog klonk als een bariton van Gene Zijde. King Dude brengt op en top Amerikaanse muziek, gepokt en gemazeld in folk, blues en country, maar met de intense thematiek van black metal. Seks, dood, Lucifer, Jezus, liefde, geweld: het zijn allemaal issues die het spirituele universum van King Dude kleuren. Recent bracht hij zijn zevende album uit, ‘Music To Make War To’. Op Ván notabene, het Duitse label dat met releases van onder meer Urfaust, The Ruins Of Beverast of Verdunkeln al jarenlang bewijst niet vies te zijn van black metal. King Dude zwemt daar als een vis in het water perfect tussen met zijn donkere, door Luficer belichte gifbeker van neofolk, country en rock. Je hebt in feite twee King Dudes. Je hebt de crooner en je hebt de rocker. In het verleden durfde dat live niet altijd even goed uit te pakken wat dat tweede gezicht betreft. Ditmaal was het wél goed raak. De man was goed geluimd – en zeurde niet over drank en drugs zoals in Het Bos een tijd geleden-, goed bij stem en met topnummers als het nieuwe ‘Twin Brother Of Jesus’, ‘I Wanna Die At 69’ of ‘Silver Crucifix’ in de set (die in grote mate bestond uit nummers van de recente plaat) kregen we een prima uitgebalanceerd concert voorgeschoteld. De band speelde strak en ook de meerstemmigheid die zo nu en dan de kop opstak, tilde het optreden naar een hoger niveau dan we gewend waren. Naar goede gewoonte bestond de bisronde die hij op zijn eentje afwerkte uit verzoeknummers. Alleen met zijn stem en gitaar etaleerde King Dude met het hypnotiserende ‘Lucifer’s The Light Of The World’ de kern van zijn boodschap. Afsluiten deed hij alleen aan de elektrische piano met onder meer ‘God Like Me’ uit alweer dat laatste album. Hij werkte in het verleden onder meer samen met Chelsea Wolfe, Drab Majesty en Julee Cruise (inderdaad de overjaarse diva van ‘Twin Peaks’); zoals hij vandaag klonk, is hij klaar om die volgende stap vooruit en omhoog te zetten.

Gezien: King Dude, Kælan Mikla en The Dark Red Seed – 2 oktober 2018 – De Casino, Sint-Niklaas

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
KingDude
geplaatst:
do 4 okt 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!