Nachtfalter

Günter Schickert debuteerde in 1975 met het ondertussen legendarisch geworden album ‘Samtvogel’, gevolgd door het net zo invloedrijke ‘Überfällig’ (1980). Beide platen laten krautrock horen gedrenkt in overdosissen echo op de gitaar, wat Schickerts handelsmerk werd. Hij speelde nochtans eerst trompet en ging op jonge leeftijd al aan de slag in freejazzbandjes. Na de twee voornoemde albums duurde het telkens heel wat jaren alvorens er nieuw werk van de man verscheen, tot hij op latere leeftijd, hij is geboren in 1949, wel zeer frequent van zich liet horen. Sinds ‘The Schulze-Schickert Session’, met Klaus Schulze uiteraard, in 2013 werkt hij regelmatig met anderen samen. Jochen Arbeit en Schneider TM behoren tot zijn vaste medewerkers. Voor zijn nieuwe worp werkte hij samen met Andreas Spechtl (JaPanik), die in 2017 het wisselvallige ‘Thinking About Tomorrow, And How To Build It’ maakte. De samenwerking van beiden leidt echter wel tot een verrassend sterke plaat. Het leeftijdsverschil lijkt ze uit te dagen om beter te doen dan de ander, wat leidt tot zeven instrumentale nummers die kosmische synthesizermuziek, krautrock en lichte industrial (opener ‘Nocturnus’ is gewoon geniaal) met elkaar weten te verzoenen. Tijdloze plaat ven een gepensioneerd pionier. Het project Station 17 (Hamburg) is dit jaar dertig jaar oud dus is het tijd voor een soort jubileum-cd. Vorig jaar was er al ‘Blick’, waarvan ‘Ausblick’ een soort tegenhanger is, of net niet. Op het voorgaande album waren grotendeels dezelfde gastmuzikanten aanwezig als op dit vervolg. Dat betekent dat PyrolatorFaustDatashockHarald Grosskopf & Eberhard Kranemann, Ulrich Schnauss (Tangerine Dream), Andreas Dorau en Schneider TM opnieuw van de partij zijn. ‘Ausblick’ is al net zo divers als zijn voorganger. Dat wil zeggen dat ook nu weer krautrock, kosmische muziek en Neue Deutsche Welle-achtige liedjes door elkaar worden gemengd. Het collectief kijkt niet naar de grenzen van het Bureau B-universum, maar buit ze allemaal uit. De ongebreidelde experimenteerdrift is goed te horen in het vreemde ‘…And Beyond’, terwijl ‘Eine Halbe Portion Glück’, met Dorau, tot het meest kinderlijk naïeve hoort dat hij ooit uit zijn koker liet koen. Speelse en ernstige nummers wisselen elkaar af, wat mede door de vele gasten de plaat net als zijn voorganger tot een interessante verzameling nummers maakt waar de eigenlijke band er niet toe doet. Het doel is onbelemmerd musiceren naargelang het moment en de aanwezigen en daar is dit collectief andermaal glansrijk in geslaagd.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
GunterSchickert_Nachtfalter
geplaatst:
vr 23 aug 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!