Moonface is geboren als Spencer Krug en kun je kennen van onder meer Wolf Parade, Frog Eyes, of zijn werk onder zijn maangezichtpseudoniem (maar hij is nog bij veel meer bands betrokken). Inmiddels heeft hij een tweede album opgenomen met de Finse band Siinai: ‘My Best Human Face’. Wat biedt hij ons deze keer? Een soort opgewarmde versie van rockmuziek die destijds alternatieve rock werd genoemd; vooral het soort waar je geen luchtgitaar op mag spelen, maar waar je alleen heel serieus bij mag kijken (en ondertussen die riff de allercoolste ooit vindt). Luister ‘Risto’s Riff’ of ‘Ugly Flower Pretty Vase’ er maar op na. En met dat vazenliedje hebben we dan ook gelijk het beste nummer te pakken; de rest blijft namelijk achter. Dat zit vooral in Krugs vocalen, die een duidelijk sollicitatiebrief zijn om de nieuwe David Bowie te worden; ze komen helaas te geforceerd over. Je moet er tegen kunnen, en hetzelfde geldt voor de progrockneigingen op bijvoorbeeld afsluiter ‘The Queen Of Lightness And Dark’ (afschuwelijke titel trouwens). Het is allemaal niet slecht, maar we worden er ook niet warm van. Voor platen als ‘My Best Human Face’ is het woord middenmoter uitgevonden.