Raime liet voor het eerst van zich horen in 2010, via een naamloze ep met een donkere, trage afgeleide van wat in de verte nog herkenbaar was als het bastaardkind van dubstep en minimale techno. Twee 12inches volgden, waarop de band steeds verder weg bewoog van haar wortels in techno en bass music, en opschoof naar postpunk en industrial. Een ontwikkeling die eind vorig jaar haar climax bereikte op het debuutalbum ‘Quarter Turns Over A Living Line’. Toen de band eerder dit jaar toepasselijk optrad op de opening van de Sonic Acts-tentoonstelling ‘The Dark Universe’, waagde Gonzo (circus) zich in de schaduwen en trof daar Joe Andrews en Tom Halstead, het Engelse duo dat schuil gaat achter Raime.

Herkenbaarheid
Die ontwikkeling is mooi af te lezen aan het nummer ‘This Foundry’: op de debuut-ep vertoonde het nog sporen van stotterende dubstep-ritmes. Een 12inch later begaf het zich echter terug in de tijd met een dubby techni-remix door Regis, en uit de versie op het album zijn alle bassdrums verdwenen. Een donkere track blijft zo over, die vooral op de sfeer leunt. Ook op de rest van de plaat lijken de invloeden van dubstep en jungle uitgebannen, terwijl die in de laatste single voor het album, ‘Hennail’, zeker nog aanwezig waren. Vanwaar die scherpe overgang in stijl?
Tom Halstead: “We voelden ons een beetje gevangen in hoe de laatste ep klonk, met name wat de ritmes betreft. We wilden meer ruimte, en een album geeft je de vrijheid om je punt te maken omdat je over de hele lengte van verschillende nummers kunt werken. Ook conceptueel wilden we verder: we benaderden het album met een veel spaarzamer geluid als uitgangspunt, en met het idee ritmes te gebruiken die tegengesteld waren aan wat we ervoor deden.”

Lees het volledige interview in Gonzo (circus) #114