De wonderschone loop-muziek van Julianna Barwick klinkt op haar nieuwe album ‘Nepenthe’ gelaagder en complexer dan ooit. Dankzij Jónsi-producer Alex Somers en verschillende gastmuzikanten, maar vooral dankzij de onvermoede kracht en diepte van haar eigen geluid. Begin september staat ze op het podium in Nederland.

Julianna Barwick – Foto: Shawn Brackbill

Wie aan iemand wil uitleggen hoe krachtig loops en galm kunnen werken, hoeft alleen maar de muziek van Julianna Barwick te laten horen en zijn punt is al gemaakt. Al zo’n zeven jaar lang weet de momenteel in New York woonachtige muzikante prachtige muziek te maken met uiterst minimale middelen: gezongen woordloze melodieën, een tape loop-apparaat en zo nu en dan enkele achteloze noten op gitaar of piano. Dankzij de schoonheid van haar stemgeluid en de grootse harmonieën die ze daarmee opbouwt, doet haar muziek vaak denken aan een soort lo-fi versie van Enya en Clannad, als die geproduceerd waren geweest door Brian Eno.
Na enkele releases in eigen beheer werd ze in 2011 opgepikt door platenlabel Asthmatic Kitty. De daaruit voortkomende plaat ‘The Magic Place’ betekende haar doorbraak. Een doorbraak die ervoor zorgde dat ze voor haar zojuist verschenen album ‘Nepenthe’ kon uitpakken en haar slaapkamerstudio – waar ze al haar werk tot dan toe maakte – kon verlaten. Ze toog naar IJsland, waar ze de plaat maakte met producer Alex Somers, de artistieke (én romantische) partner van Sigur Rós-zanger Jónsi (Jón Þór Birgisson) en de co-producer van diens soloplaat ‘Go’. Somers was van grote invloed op de plaat; het was dan ook op zijn initiatief dat, naast Barwick zelf, ook een lokaal kinderkoor, gitarist Róbert Sturla Reynisson van Múm en het IJslandse strijkkwartet Amiina te horen zijn. Zelfs Barwicks moeder zong uiteindelijk een gastpartij op de plaat. Hoewel het eindresultaat stukken meer gelaagd en complexer is dan alles wat ze tot nu toe maakte, hebben alle gasten zich wonderwel naadloos gevoegd in wat uiteindelijk een logische evolutie is van haar geluid. Een volgende stap dieper in een nog steeds gesloten, maar onvermoed rijkere wereld.

Lees het hele interview in Gonzo (circus) #117.