Muziek als safehouse

’With a sense of urgency and unease, second guessing just about everything, recollections of a nightmare, so cryptic and incomprehensible’. Deze tekstflard uit het nummer ‘Anxiety’ van Preoccupations vat perfect de sfeer tijdens het concert van de Canadezen, want hun zaterdagavondse prestatie roept vragen op.

Preoccupations
Preoccupations

Daar heeft dat viertal wellicht lak aan, want met de ophef rond hun oude naam Viet Cong zijn ze ondertussen de controverse wel gewend. De verwijzing naar de Vietnamese communistische verzets- en guerrillabeweging zette verleden jaar bij de release van het sterke, titelloze langspeeldebuut heel wat kwaad bloed. Zelfs in die mate dat festivalprogrammatoren de groep van de affiche schrapten. Ook deze moderne punks hebben aan veel het schijt, maar dat ging ook zanger-bassist Matt Flegel en co. te ver. Gevolgen: een naamsverandering in Preoccupations en een nieuwe, gelijknamige, plaat. Die niet helemaal in dezelfde mate overtuigt als ‘Viet Cong’. En overtuigend was Preoccupations’ optreden in de Botanique ook niet helemaal. Daarvoor klonk hun aan Bauhaus en The Danse Society refererende postpunk soms te futloos en te dof. Door een povere klankbalans ging ‘Anxiety’ de mist in, het daarop volgende ‘Monotony’ klonk al een stuk potenter. Snerpende prikkeldraadgitaren, een grauwende Flegel en een hypnotiserende basriff deden naar adem happen, het daaropvolgende instrumentale interludium echter de wenkbrauwen fronsen. De band serveerde dus een wisselvallige eerste concerthelft, maar ondanks die middelmatige performance dwongen deze art rockers toch respect af. Ten eerste omdat ze hun songs met veel lef meer morsig, norsig en afgekloven deden klinken dan op de lp’s. Ten tweede omdat ze vertikten te voldoen aan de verwachtingen van het publiek; zo had de vijf minuten durende noisy outro van ‘Memory’ de toeschouwers wellicht in extase gebracht maar werd nét niet gespeeld. Echt onder stoom kwam Preoccupations pas na een minuut of dertig, toen ze bitse, bijtende versies van ‘Death’ en ‘Degraded’ op de aanwezigen afvuurden. En tenslotte ook ‘Zodiac’, met een blaffende Flegel in de hoofdrol.
Na klokslag een uur hield de groep het voor bekeken. Dat was maar net op tijd, want ondanks een betere tweede heft deed deze doortocht routineus aan. Vrolijke entertainers zullen Flegel en de zijnen ook nooit worden. Toch niet als ze vanop sober verlichte podia een optreden onbeweeglijk, stuurs en zwijgzaam blijven afwerken. En dankjewels en bindteksten overbodig vinden. Essentieel voor een goed concert zijn die natuurlijk ook niet, zolang de muziek mensen verbindt. In donkere tijden troost biedt. En hoewel dit waarschijnlijk niet het beste Preoccupations-concert was, deden hun aardedonkere, claustrofobische nummers dat wel. En waren ze dus een veilig vluchthuis.

Gezien: Preoccupations, 12 november, Botanique, Brussel

tekst:
Koen Lauwers
beeld:
Preoccupations
geplaatst:
ma 14 nov 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!