Mouths Without A Head

Reinier van Houdt is zich steeds meer aan het profileren als componist. Dat is niet zo verwonderlijk als je zijn staat van dienst kent. Als pianist heeft hij vanaf het begin een voorkeur voor muziek waar hij zelf veel aan toe kan voegen, zoals de urenlange ‘Vierde Symfonie Voor Piano’ van de Engelse componist Kaikhosru Shapurji Sorabji, die hij nauwgezet ontcijferde vanaf een moeilijk leesbaar manuscript. In zijn werk met Current 93, Plan Kruutntoone en Michael Pisaro heeft hij een creatieve, bepalende rol in het resultaat. Een groot deel van de muziek in zijn eigen composities is afkomstig van omgevingsopnamen die hij verzamelt. Dat kunnen opnamen van instrumenten zijn. Ook op ‘Mouths Without A Head’ is dat het geval. Hij nam de muzikaal baanbrekende motettencyclus ‘Prophetiae Sibyllarum’ van renaissance-componist Orlando di Lasso als vertrekpunt, maar gebruikte het als een orakel – een benadering die het werk van John Cage met de I Tjing in gedachten roept. In de Sibyllijnse profetieën zou de komst van Christus voorspeld zijn, een staaltje van christelijke propaganda. Zo heeft Van Houdt zijn muzikale verbeeldingskracht botgevierd op Di Lasso’s cyclus. In hoeverre er iets van de motetten in ‘Mouths Without A Head’ terug te horen is, is niet duidelijk. Maar in Van Houdts handen is het muziek die steeds tot de verbeelding spreekt. Of het nu gaat om een elektronisch koor, kalm spel op toetsen of gitaar, of een galmende cello met vervormde kreten. Het blijft onvoorspelbaar en spookachtig. En het laat je niet los.

tekst:
René van Peer
beeld:
ReinierVanHoudt_MouthsWithoutAHead
geplaatst:
di 18 jan 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!