Mountain Moves

‘Mountain Moves’, de nieuwe worp van Deerhoof, is een beetje een vreemd geval. Het kwartet, met als meest opvallende lid zangeres Satomi Matsuzaki, heeft namelijk een heel stel gasten uitgenodigd om hun nieuwe liedjes van wat extra kleur te voorzien. Alsof de oerleden John Dieterich en Greg Saunier het zelf niet meer zouden kunnen. Een stel niet zo heel erg geslaagde covers helpen ook niet om ons vizier bij te stellen. Elke keer dat we naar de vijftien liedjes op dit album luisteren, komen we weer tot dezelfde gedachte. Het vet lijkt een beetje van de soep. Het voor hen typische experiment met popstructuren is nog altijd aanwezig, de zeemzoete liedjes vormen nog steeds een mooi contrast met de nummers waarin stoorzenders hun eigen nummers om zeep helpen. Toch vinden we de liedjes minder bijzonder dan we Deerhoof eerder al hoorden brengen. De kleine eerste helft van de liedjes, binnenkomer ‘Slow Motion Detonation’ met Jason Molina voorop; passen perfect binnen het canon van het sinds 1994 opererende kwartet. De inbreng van Lætitia Sadier (Stereolab) op ‘Come Down Here And Say That’ behoort tot de betere gastbijdrages. Die van Matana Roberts, Awkwafina en Xenia Rubinos ontgaan ons een beetje, net als de zin van covers van The Staple SingersBob Marley(‘Small Axe’, een single uit 1971) en Violeta Perra, al is die laatste nog enigszins te pruimen. We vergeten nog de wel geslaagde bijdrage van Jenn Wasner (Wye Oak) op ‘I Will Spite Survive’, maar die bevindt zich dan ook op de betere helft van het album. Deerhoof lijkt op ‘Mountain Moves’ zichzelf voor de voeten te lopen in zijn ambitie. Dat gaat wel over, denken we dan, en de volgende plaat zal waarschijnlijk gewoon weer als de oude vertrouwde Deerhoof klinken. Of net niet.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Deerhoof_Mountin_Moves
geplaatst:
vr 19 jul 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!