More Rain

M. Wards oeuvre doet om meerdere redenen aan dat van J.J. Cale denken. Tijdloze muziek met veel gevoel voor nostalgie, die een intiem verandagevoel opwekt, door het veelal ingetogen spel en de afgeknepen, soms bijna fluisterende zang. Deze stijl blijft ook op ‘More Rain’ de boventoon voeren, al staan er ook een paar stevigere nummers op, zoals het uitbundige, hitgevoelige ‘Temptation’. Waar voorganger ‘A Wasteland Companion’ behoorlijk richting country neigde, haalde Ward zijn inspiratie dit keer onder andere uit de doowop muziek van artiesten als The Platters en The Drifters, overduidelijk in mierzoete ballads als ‘I’m Listening’ en ‘Little Baby’, die zo in een David Lynch-film zouden passen. Vandaaruit is het een kleine stap naar het vroege oeuvre van The Beach Boys, zoals ook blijkt uit de cover van ‘You’re So Good To Me’. Voor afwisseling zorgen enkele moderner getoonzette tracks, zoals de melancholische opener ‘Pirate Dial’ en ‘Slow Driving Man’, die teruggrijpen op Wards beste album, ‘Transistor Radio’ (2005) en het opzwepende ‘Girl From Conejo Valley’ is een folkrockklassieker in de dop. Maar toch, als je erop gaat letten, hoor je dat in vrijwel alle nummers een doowop-koortje zit verstopt. Dergelijke subtiliteiten maken dat Wards platen toch niet zo inwisselbaar zijn als ze op het eerste gehoor lijken. ‘Singing Saw’ is Kevin Morby’s derde soloalbum. Na het sobere geluid van ‘Harlem River’(2013), keerde Morby op ‘Still Life’ (’14) weer enigszins terug naar de rammelrock van zijn voormalige band The Babies. ‘Singing Saw’ combineert melancholische ballads als ‘Cut Me Down’ en ‘Drunk On A Star’ met steviger werk als ‘Dorothy’. In het algemeen valt op dat Morby meer aandacht aan de arrangementen heeft besteed, met onder andere een prominente plaats voor de piano, maar ook blazers en zelfs strijkers en een koortje in ‘I Have Been To The Mountain’, dat toch wel het prijsnummer van de plaat is. Het doet enigszins vergeten dat Morby’s stembereik eigenlijk nogal beperkt is, waardoor verveling bij tijd en wijle op de loer ligt. Storend is ook wel dat het titelnummer net iets te veel teruggrijpt op het titelnummer van ‘Harlem Drive’. Het advies is daarom het werk van Morby met mate te consumeren.

tekst:
Maurice Dumont
beeld:
MWard_MoreRain
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!