Mono No Aware

Mijn PAN-collectie bestaat uit een reeks platen waarvan de grootste gemene deler lijkt te zijn dat ze heel erg doordacht zijn, vaak op zo’n manier dat luistergemak volstrekt ondergeschikt lijkt. Helm, Rashad Becker, Valerio Tricoli, platen die conceptueel sterk zijn, en muzikaal vaak zeer uitdagend. Tegelijk heeft labelbaas Bill Kouligas een lijn van (excuus voor de genre-stapeling) post-house-met-r&b-zang-platen, gericht op clubs die hip zijn, maar waarin de beat te verdeeld is om de dansvloer te regeren, via platen van M.E.S.H., Yves Tumor en Visionist. En hoewel ik nooit veel overeenkomst zag in die twee takken, weet Kouligas ze toch samen te verenigen onder de noemer van een verzamelaar waarvan de titel zich uit het Japans laat vertalen als ‘de weemoed over het voorbijgaan der dingen’, en die nominaal ‘ambient’ bevat. Uitgevoerd op een PAN-manier: ongrijpbaar, verzadigd, post-alles. Geen broos klassiek, etherisch minimalisme of gestaar naar de sterren, maar modernistische interpretaties van het genre. Filmische bijdragen van Malibou en Yves Tumor naast industrieel getinte tracks van Helm en Kouligas zelf, verbrokkelde soundscapes van Flora Yin-Wong en TCF naast de dissonnante synths van Jeff Witscher (Rene Hell) en spacey dwalende noten van Sky H1. Avontuurlijke en veelzijdige verzamelaar.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Various_Artists_mono_no_aware
geplaatst:
do 1 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!