Modern Kosmology

Onthoud die naam: Jane Weaver. Het komt misschien nog eens van pas. Haar negende album sinds 2002 heet ‘Modern Kosmology’ en is in ieder geval een hele belevenis; live waarschijnlijk een hele gebeurtenis. Weaver trekt in haar eentje de kar sinds de band Misty Dixon stopte, en in haar uppie geeft ze hippieachtige krautrock en spacerock een stevige duw in de rug, en vooral geloofwaardigheid. De wat wankele badkamerzang van openingsnummer ‘H>A>K’, de wat doorgeslagen commerciële knieval van ‘Slow Motion’ of het zoetsappige ‘The Lightning Back’ doen het ergste vrezen, maar die vallen gelukkig in het niet bij al die andere schitterende tracks. Dan komt haar stem goed tot recht, schuren en knetteren de ritmes en synthesizer- en gitaarpartijen, en opent ze deuren naar de moderne kosmos. Geen instrumentale krachtpatserij, maar pure bezwering met minimale middelen, met simpele instrumentatie waarbij alles in elkaar opgaat en de losse onderdelen elkaar naar een hoger plan tillen. Op haar best is Jane Weaver als ze haar eigen wereldje optrekt en een hele belevenis indikt tot een reinigend en verheffend ritueel van vijf minuten, met een perfect gevoel voor pop trouwens.

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
Jane_Weaver_Modern_Kosmology
geplaatst:
vr 11 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!