Arnold de Boer alias Zea is terug met een soloplaat op het eigen Makkum Records en Subroutine. Dit keer geen electropunkpop met Afrikaanse sferen, maar een album gevuld met songwriterliedjes geheel gezongen in het Fries, zijn moedertaal. Inspirator was de Friese dichter en songwriter Meindert Talma, die een paar jaar geleden op Terschelling tegen de Boer zei: “Do moatst ris in plaat yn it Frysk meitsje”, wat zoveel betekent als “je moet maar eens een plaat in het Fries maken”. Ons Fries bij Gonzo (circus) is verder helaas ondermaats. Sommige titels lijken zich lezend toch beter te vertalen dan bij het horen van de songs zelf. De titel ‘Moarn Gean Ik Dea’ vertaalt zich als ‘morgen ga ik dood’; blij is anders. De sfeer is zeer sober, veelal akoestisch en melancholisch. Wie een zwaarder en meer punky geluid verwacht zoals op vorige albums of bij The Ex zal helaas bedrogen uitkomen. Ingetogen is het sleutelwoord. ‘De Grun’ opent nog met een akoestische uptempo riedel en ‘Efter It Gerdyn’ is alternatieve rock met lekker ronkende gitaren waarin hij zijn verse vaderschap bezingt. ‘Wurch’ is een verstilde pianocompositie met spaarzame elektrische gitaar in een lichte sfeer van gospelblues.’Hald Dy De Harses’ is een mix van bliepend alarm, gitaar en gesproken woord. ‘Gles Wadzje’ neigt sterk naar de melancholie van Arab Strap en Mogwai met een middenstuk van lawaaierige lagen. Onze favorieten zijn de twee innemende songs ‘Ik Kin Der Net By’ en ‘Luk De Triedden Fan De Wand’ waarin we de sfeer van een Alasdair Roberts lijken te herkennen. ‘As Ik Neat Sis, Is It Goed’ is een mooie instrumentele afsluiter, met lichte sirenes op de achtergrond. Een plaat voor donkere en bedachtzame nachten; het kan niet altijd feest zijn.
