Scatterwound is een van de vele incarnaties van Dirk Serries, hier samen met de net zo illustere N. Beiden gebruiken ze hun gitaar, uiteraard door een peloton aan effecten gehaald, om samen een stuk te improviseren ter gelegenheid van het Moving Noises Festival van 2017. Beiden waren dit project een beetje uit het oog verloren tot Midira besloot de twee stukken die ze eerder samen hadden gemaakt, uit te brengen als ‘0.0’ op een gelimiteerde cassette. Reden voor Serries en N om het ook eens live te proberen, met dit ‘MN’ als weergave daarvan. De performance annex opname gebeurde in een kerk in Bochum, wat het duo de gelegenheid bood om optimaal gebruik te maken van de resonantie van het gebouw zelf. De drones bouwen zich dan ook geleidelijk op tot een muur van geluid, zoemend en echoënd dat het een lieve lust is. Hoe hoger we het volume zetten, hoe beter de details doorkomen en hoe groter het effect wordt van de opgebouwde ‘wall of dronenoise’. Veel van dit soort releases lijken wel een beetje op elkaar. Dit is er echter eentje die er, mede door zijn mooie opbouw, een beetje bovenuit steekt. Gelimiteerd tot tweehonderd exemplaren, net als ‘Hell’, een samenwerking van Eric Quach (Thisquietarmy), Serries en Tom Malmendier. Het is een concert dat plaats vond tijdens hetzelfde festival, toen Quach zijn album ‘Democracy Of Dust’ kwam voorstellen en vervoegd werd door Tom Malmendier op drums om een paar oudere stukken van Thisquietarmy te brengen. Malmendier heeft al een stevige reputatie opgebouwd als inventieve percussionist die meer geïnteresseerd is in de klanken die met een drumstel kunnen worden voortgebracht dan de techniek van het spelen zelf. Serries speelde die avond één van zijn laatste ambientsets alvorens ‘Epitaph’ (Consouling) het levenslicht zag. Het trio had maar weinig overleg nodig om te besluiten gewoon samen ook nog een afsluitende set te spelen. ‘Hell’ is daar de indrukwekkende neerslag van. Het trio speelt alsof ze al heel veel ervaring samen hebben opgedaan en zetten een dronemuurtje neer waarvan het volop genieten is. Ook hier mag het volume hoog, puur om het live-gevoel te versterken. Het trio begint meteen gedreven en fel en daagt elkaar alsmaar verder uit tot het een ware kakofonische storm van drone-noise wordt. Heerlijk vinden we dat. Werken naar een climax, en dan nog een stapje verder zetten. Net voor de ultieme ‘Temptation’ houden ze het voor gezien. Een excellente release in het oeuvre van elke deelnemer.
