Tweede album van Shield Patterns, het samenwerkingsproject van Gizeh-baas Richard Knox (ook lid van A-Sun Amissa en Glissando) en van zangeres Claire Brentnall. Shield Patterns maakt een mooie, experimentele mix van pop en elektronica, met verwijzingen naar shoegaze, soundscapes, jazz en modern klassiek. Soms klinken ze als Lamb met minder beats. Net als op de eerste plaat (zie GC#122) is de muziek op ‘Mirror Breathing’ behoorijk doorwrocht, maar deze keer voelt het allemaal wat minder gemaakt. Nog steeds zitten de elektronische composities van Knox vol details, found sounds en kleine wendingen, maar ze vragen minder de aandacht. Sowieso is de barokke dream pop er niet de muziek naar om eens flink te analyseren. Het is droommuziek, vol galm en schaduwtonen, en een gevoel voor drama dat extra wordt aangezet door de cello van Julia Kent (Antony & The Johnsons). De stem van Brentnall kan voor sommigen een hindernis zijn, zeker op de nummers dat haar Kate Bush-achtige stem op zijn kinderlijkst klinkt, maar na een paar nummers bent u daar wel aan gewend. ‘Mirror Breathing’ is gemaakt om mooi te zijn, en slaagt daar uitstekend in, zonder dat het kitsch wordt.