Mirall

‘Mirall’ is de tweede plaat voor Sonic Pieces van multi-instrumentalist Raúl Pastor Medall, alias Rauelsson, na ‘Vora’ uit 2013, ook meteen de laatste plaat tot deze toe van de Spanjaard. Sonic Pieces betekent doorgaans moderne kamermuziek en elektronica, altijd in mooi verzorgde hoezen. Ik vind veel artiesten in dit genre goed, en ik heb ook een hoop van dit soort platen, maar moet vaak ook bekennen dat het eigenlijk allemaal nogal eendimensionaal is. Cello, elektronica, mineur, klaar.

Rauelsson vermijdt die val op ‘Mirall’ moeiteloos. Hij gebruikt alles wat hem uitkomt voor de juiste toon, de juiste sfeer. Het openingsnummer combineert verwaaide elektronica met piano, terwijl een elastieken puls de luisteraar mee op weg neemt. Daarna voegt hij meer elektronisch drama toe, om toe te werken naar een mooi ingetogen nummer met klarinet en achterstevoren spelende elektronica.

Na een mooi, berustend nummer voor piano en klarinet, krijgen de synthetische geluiden meer ruimte, een ratelende en ruisende loop, als ondergrond voor een viool, ergens in de hoogte. Dat drama blijft nog even voor een nummer voor solo-strijker, dat overgaat in een mysterieus stukje elektronica. Veel afwisseling dus, maar wel een constant gevoel. Niet te groot en te mineur, afwisselend meeslepend en kalmerend.

De plaat eindigt met solozang door Heather Woods Broderick, onverwacht na de instrumentele vijfendertig minuten ervoor, maar het past mooi in de wil om een gevarieerde en consistente plaat te maken. Wat mij betreft een erg mooie plaat, bijvoorbeeld voor fans van artiesten als Jacaszek of Max Richter.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Rauelsson_Mirall
geplaatst:
di 28 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!