“Instrumenten: geprepareerde draaitafels – zonder vinyl,” aldus het begeleidende persbericht over ‘Clubs’ van The Durian Brothers. De onweerstaanbare grooves uit een stuk elastiek zijn te horen tijdens Mind The Gap Nights in Worm, op vrijdag 24 januari.

The Durian Brothers – Foto: Stephan Machac

Muziek maken met platenspelers en nadrukkelijk zonder platen – in een tijd waarin vinyl het summum van ‘authenticiteit’ lijkt te vertegenwoordigen klinkt het bijna als een statement. The Durian Brothers zijn echter niet zo van de statements – en eerlijk gezegd ook niet van het geven van interviews. Niet omdat ze sterallures hebben, maar omdat ze liever zien dat mensen zelf bedenken wat ze van hun muziek vinden. Hoewel wij dat verre van onredelijk vinden, zijn wij simpelweg te nieuwsgierig naar het hoe en waarom van platenspelers zonder platen om het alleen bij eigen interpretaties te laten.

Fijne motoriek
The Durian Brothers beginnen hun bestaan in 2009, wanneer Marc Matter, Florian Meyer en Stefan Schwander besluiten hun krachten te bundelen. Meteen op hun eerste ep maken ze al gebruik van geprepareerde platenspelers: opgetuigd met elastiekjes, gummetjes, een spirograaf en naar verluidt zelfs Post-its, de bekende gele opplakbriefjes – van alles eigenlijk, zolang het maar geen vinyl is. Dat idee komt niet zomaar uit de lucht vallen.
Matter en Meyer maken deel uit het Institut Für Feinmotorik (I.F.F.), een groep Duitse kunstenaars die al sinds 1997 werkt met geprepareerde draaitafels. Het collectief produceerde sinds hun oprichting talloze werken, in verschillende media – waaronder fotografie, print, video, computerprogramma’s en workshops, maar maakt vooral naam in de muziek, voornamelijk live. Tijdens hun optredens maakt I.F.F. gebruik van het ‘Octogrammoticum’, een set-up van acht draaitafels, vier deejay-mixers, een mengpaneel en allerhande voorwerpen. Alles dat op een of andere manier tussen de draaitafel en de naald kan worden gewurmd is bruikbaar, zo lang het maar geen vinyl is. Al improviserend maakt I.F.F. op die manier minimale, ritmische soundscapes, met als enige sturende kracht het ronddraaien van de draaitafels. Soms vertoont het overeenkomsten met de meer experimentele uithoeken van techno, en zijn de geluiden zo vreemd dat ze door software lijken te zijn geproduceerd, maar I.F.F. maakt – naar eigen zeggen – mechanische muziek.

Lees het volledige interview in Gonzo (circus) #119.
Alles over de Mind The Gap Nights.