Mind The Gap 161

Deze nieuwe Mind The Gap weet van het negatieve iets opvallend positiefs te maken. Want waarom hebben liedjes geïnspireerd door een uitgestorven vogelsoort of koorts nou zo'n bedwelmende uitwerking? En waarom intrigeren dystopieën? Voor wie liever niet door zulke vragen wordt geplaagd, klinken er gelukkig genoeg beats om dergelijke hersenkronkels eruit te stampen.

Deze nieuwe Mind The Gap weet van het negatieve iets opvallend positiefs te maken. Want waarom hebben liedjes geïnspireerd door een uitgestorven vogelsoort of koorts nou zo’n bedwelmende uitwerking? En waarom intrigeren dystopieën? Voor wie liever niet door zulke vragen wordt geplaagd, klinken er gelukkig genoeg beats om dergelijke hersenkronkels eruit te stampen.

1. O’o Moho
Spells
InFiné
Een duo dat vernoemd is naar een uitgestorven vogelsoort (de Hawaiiaanse Kauai-o’O, sinds 1987 niet meer waargenomen) kan niet anders dan oor hebben voor mooie melodieën. Het Franse O’o verweeft dromerige zangpartijen, soms fluisterend, dan weer vervormd, tot een subtiele maar emotionele popballad, met zachte elektronica die het lied halverwege in een warm bad dompelt.

2. Adjunct Ensemble Professional Empathy
Sovereign Bodies / Ritual Taxonomy
Diatribe Records
‘Professional Empathy’ bevreemdt op meerdere manieren: is het de klinische computerstem die halverwege het nummer haar intrede doet, zijn het de wanhopige mijmeringen van de zang, of toch vooral de operastem die tegen het einde van de track een drumsalvo afkondigt? Het project Adjunct Ensemble van producer Jamie Thompson, in samenwerking met onder meer turntablist Mariam Rezaei, spokenwordartiest FeliSpeaks en jazztrio Taupe, zet een dystopische en beklemmende geluidswereld neer.

3. KŒNIG Diffidence (ft. Sensational)
1 Above Minus Underground
Ventil Records
‘I’m in the party section’ echoot het dubby, waarna bassen, noise en galm de track ‘Diffidence’ steeds verder ontregelen. ‘Heavy on the bass, that’s my taste’. En een goed feestje is het geworden: op de nieuwe plaat van drummer Lukas König (KŒNIG) zijn heel wat gastmuzikanten van de partij, waaronder Moor Mother, Rojin Sharafi, en dus ook rapper Sensational, die met een interessante, lome flow de beats van het begin van de track naar zijn eigen, moerassige tempo toetrekt.

4. DJ Sotofett meets Kavadi கந்தன் கருணை Kandhan Karunai
yet
Tresor
Voor ‘Kandhan Karunai’ gaat de Noorse producer Sotofett lekker vreemd met de Tamil-artiest Kavadi. Een track die meteen opvalt op de 350ste release van het Berlijnse Tresor, een feestelijke verzamelaar waarop de club een blik vooruitwerpt. Wat brengt de toekomst van de elektronica? Residenten als Nadia Struiwigh en Ireen Amnes mochten meedenken, net als gevestigde waarden (E-Saggila, Ryan James Ford) en enkele minder gekende namen. Vast staat: geen van deze producers laat zich makkelijk in een hokje duwen.

5. Pekodjinn Mezoued
Dharba
Les Disques Magnétiques
Maghrebi-beats uit Genève. Tunesische protestzangen openen ‘Dharba’. De toon is gezet. Dit album is een politiek statement dat stevig beweegt op derboeka-percussie, baile funk, trap, dub en clubritmes. Pekodjinn, oprichter van het Ozadya-collectief, maakt deel uit van de Tunesische diaspora en draagt de plaat op aan zijn Tunesische leeftijdsgenoten, waar ook ter wereld. Hij eist de Afrikaanse Maghreb-cultuur opnieuw op. En werpt een arabo-futuristische blik op wat hij de afromaghrebi sound noemt. Een sound die tegelijkertijd ook de toekomst van het land en de regio in vraag trekt. Binnen dit politieke verhaal vergeet Pekodjinn niet dat de revolutie dansbaar mag zijn. ‘Mezoued’ als heerlijke introductie.

6. Mandy, Indiana Drag [Crashed]
i’ve seen a way
Fire Talk Records
Een debuut vol experimentele noise en industrial electronics, tegelijk melodieus én tegendraads. Dit viertal uit Manchester zet Valentine Caulfield achter de microfoon en laat haar haar teksten, afwisselend Frans of Engels, declameren als bezwerende mantra’s. Hun geluid is chaotisch en strak, deinend op een plakkerige dansvloer. Op het goth-electro-botsende ‘Drag [Crashed]’ bezingt Caulfield alle opmerkingen die meisjes/vrouwen steevast steeds over zich heen krijgen. ‘Souris, souris, souris, c’est plus joli une fille qui sourit’. Schenenschoppende woede die later in de song ingekleurd wordt met een verscheurende gitaarsolo. Dit willen we op onze festivalterreinen!

7. Jan Jelinek Drawn toward the whirlpool’s center
SEASCAPE – polyptych
faitiche
Op zijn nieuwe soundtrack ‘SEASCAPE – polyptych’, neemt geluidskunstenaar en componist Jan Jelinek walvisvaarder en kapitein Ahab als vertrekpunt: in samenwerking met mediakunstenaar Clive Holden worden fragmenten uit ‘Moby Dick’ via een synthesizersysteem omgevormd tot kale, brommende en rammelende soundscapes die je onder de huid gaan zitten.

8. Elisabeth Klinck Peter’s Fever
Picture a Frame
Hallow Ground
De Belgische violiste en componiste Elisabeth Klinck wist als onderdeel van Nemø Ensemble al eerder bejubelde muziek te maken, maar komt nu met een langverwacht solodebuut. Op ‘Peter’s Fever’, een track met een zich langzaam ontvouwende, aangehouden vioolpartij, wordt de luisteraar op zichzelf teruggeworpen, luisterend naar minimaal verschuivende klank en textuur. Klonk koorts altijd maar zo interessant…

9. Stacks Above Ground
Love and Language
Knekelhuis
Trage, weemoedige zang en dromerige synthesizers balsemen in een melancholisch lied alles wat de luisteraar mogelijk dwarszit. Met ‘Love and Language’ bracht het Belgische duo Stacks (Jan en Sis Matthé, ooit van White Circle Crime Club) midden vorig jaar een mooie plaat uit op kwaliteitskeurmerk Knekelhuis, waarover je verder in dit blad een labelreport vindt. Aanleiding voor deze mooie track op de compilatie.

10. Joni Void Parallax Error (+N NAO)
Everyday Is The Song
Constellation
Joni Void puurt op ‘Everyday Is The Song’ zijn idee van emotionele audiomontage nog dieper uit. Het rauwe materiaal werd opgenomen met een walkman die even als Voids dagboek diende, maar die hij ondertussen ook alweer kwijt is. Geluiden onderweg en eigen songs werden gelukkig wel bewaard. Het muzikale materiaal ontstond spontaan uit jamsessies. Dat levert deze eigen interpretatie op van vroege samplerijke glitch en experimentele soundscapes. Het meer ritmische en bevreemdende ‘Parallax Error (+N NAO)’ is een hallucinogene parel.

11. dragonchild Above All
dragonchild
FPE Records
DA Mekonnen, oprichtend lid én bandleider van Debo Band, knipt en mixt op zijn nieuwe project dragonchild traditionele Ethiopische muziek tot een speelse mengelmoes van experiment en elektronica, daarbij geruggensteund door interessante gastmuzikanten als claire rousay en Sunken Cages. Een onderhoudende, gevarieerde plaat die niet gauw zal vervelen. Toch zijn de dromerige saxofoonpartijen op ‘Above All’ nog het meest bedwelmend.

12. Stian Westerhus & Teun Verbruggen Alnitak
Earthbound Monochrome
Rat Records
Een Noors-Belgische samenwerking waar de liefhebbers al jaren van dromen. Eindelijk hebben Teun Verbruggen en Stian Westerhus zich teruggetrokken in het Brusselse Werkplaats Walter, om naar buiten te komen met het wondermooie ‘Earthbound Monochrome’, een album waarop melancholie zegeviert, maar ook bombast niet geschuwd wordt. Het ronkende ‘Alnitak’, dat in slechts twee minuten en dertig seconden een bont geluid inruilt voor verdwaasde glitch en een mank lopende jazz-riedel, etaleert in al zijn beknoptheid de virtuositeit van dit duo.

13. Sarah Pagé Banya
Voda
Backward Music
Sarah Pagé herwerkte haar basismateriaal – afkomstig van een performance uit 2014 met de Russisch-Oekraïense choreogaaf Nika Stein – grondig in haar studio in het Canadese Morin-Heights. Haar instrumentarium, met een centrale rol voor de harp, leest als een kleine orkestbak in combinatie met experiment en opgenomen watergeluiden. Het resulteert in een plaat waar een hedendaags klassiek geluid, op elektroakoestiek en industrial geïnspireerd, tot de verbeelding spreekt. ‘Banya’ is een treffend voorbeeld.

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!