Mind The Gap #158

Het einde van het muziekjaar nadert: hét moment om (nog net op tijd) onverwachte ontdekkingen te doen op Mind The Gap 158.
Mind The Gap 158

Het einde van het muziekjaar nadert: hét moment om (nog net op tijd) onverwachte ontdekkingen te doen. In het teken van dat naderende jaareinde wordt de nieuwe Mind The Gap niet voor niets symbolisch ingeluid door aanstekelijk technovuurwerk, om vervolgens net zo gewillig postpunk, tanboerpsychedelica en improv door de speakers te knallen.

1. 33
Fireworks

33-69
C.A.N.V.A.S.
De samenwerking tussen Alexander Iezzi en de uit België afkomstige Billy Bultheel (onder de noemer ‘33’) levert creatieve en gevarieerde elektronica op die je constant op het verkeerde been zet: gruizige, dreunende passages vol onverstaanbaar unheimisch gemompel worden afgewisseld met euforische melodieuze uitspattingen. Oftewel, met de liedtitel in het achterhoofd, in vuurwerktermen samen te vatten als: een duizendklapper, enkele grondbloemen in een put en voor de liefhebber een tiental sierpijlen.

2. Use Knife
True-Love Not

The Shedding of Skin
VIERNULVIER
Concertzaal VIERNULVIER is een platenlabel begonnen, waarvoor het spits wordt afgebeten door de samenwerking tussen Kiss the Anus of a Black Cat-bandleden Stef Heeren en Kwinten Mordijck en de percussionist Saif Al-Qaissy, die onder meer daf, darboeka, riq én zijn eigen stembanden meester is. En die eerste plaat mag gerust een voltreffer genoemd worden: ‘The Shedding of Skin’ is een opzwepende Belgisch-Irakese mix van pulserende elektronica en energieke ritmes. Een van de hoogtepunten op hun debuutalbum is ‘True-Love Not’, waarop galmende zang, klinkend als een getergde liefdeskreet, langzaam opgaat in een zee van aanzwellende percussie en synthesizers.

3. Christine Abdelnour & Andy Moor
Building Ontop Of Ourselves

Unprotected Sleep
Unsounds Records
Tien jaar zat er tussen de eerste ontmoeting tussen Abdelnour en Moor en het afwerken van dit samenwerkingsdebuut. Een plaat waarin alle experiment op het juiste moment stil en luid wordt. De op gitaar en saxofoon gespeelde klanken laten beide instrumenten glunderen. ‘Unprotected Sleep’ is weergaloos intens, met als hoogtepunt ‘Building Ontop Of Ourselves’. Een geluidsdocument dat de kracht en verwondering van improvisatie omhelst.

4. Méryll Ampe
Close To

W7E
Misanthropic Agenda
Digitale manipulatie als basis. Méryll Ampe herwerkt en muteert alle geluiden, ongeacht van welke bron die komen. Contactmicrofoons, analoge synths, geprogrammeerde sequenties, enzovoort: eender wat ongrijpbaar klinkt, wordt door Ampe in structuren geduwd waar nauwelijks ritme en houvast aan vasthangt. Het resulteert in een duister en mechanisch noise-palet, waar je door ‘Close To’ schaamteloos in wordt gesleurd.

5. Susana Santos Silva
Always Arriving Always Departing

All the Birds and a Telephone Ringing
Thanatosis Produktion
De Portugese, in Zweden residerende trompettist Susana Santos Silva is geen onbekende in de Zweedse improv-scene. De voorbije jaren is zij steeds meer geïnteresseerd geraakt in hoe ze trompet in al zijn klanken kan vermengen met veldopnamen en elektronica. Experiment blijft in haar werk echter centraal staan, waardoor ‘All the Birds and a Telephone Ringing’ zich niet zomaar weggeeft. Hoewel zij het geluid van het koperen blaasinstrument meestal volledig abstraheert, laat zij het op ‘Always Arriving Always Departing’ schitteren in zijn atonaliteit.

6. tyroneisaacstuart
Purpose (radio edit)

S!CK
New Soil
In zijn zoektocht naar hoe instrumentale jazz en spoken word samengebracht kunnen worden, creëert de Britse saxofonist Tyrone Isaac-Stuart een niet te versmaden mix van rap en door de diaspora ontwikkelde jazz; geluiden geplukt uit de voorbije decennia. Denk: beatboxen, rhymes, New Orleans-jazz en de klanken van New York, maar dan ingespeeld in Oost-Londen. Op de single ‘Purpose’ combineert hij dit alles met beukende bas- en saxriffs. Een muzikale collage als ode aan zijn muzikale voorbeelden.

7. Mohammad Mostafa Heydarian
Bayeh Bayeh Suite (Narrative to Seyed Arash Shahriari)

Songs of Horaman
Radio Khiyaban
Hypnotiserende trip van de uit Iran afkomstige Koerdische tanboerspeler Mohammad Mostafa Heydarian, uitgebracht op Radio Khiyaban, een vanuit Eindhoven opererend label en platform dat zich richt op het onder de aandacht brengen van muziek uit de SWANA-regio. Zware, maar bevlogen percussie stuwt bedwelmend mooie tanboermelodieën voort. Een stuk dat wat ons betreft tot in het oneindige had mogen doorklinken.

8. Ellen Arkbro & Johan Graden
Temple

I get along without you very well
Thrill Jockey
Ellen Arkbro? Van de oneindige orgeldrones die je opslokken en je weemoedig zuchtend achterlaten, bedoel je? Niet echt meer? Wat? Dus Arkbro… zingt nu?!?! Dat wat mogelijk klinkt als een verrassende wending, valt eigenlijk heel goed te plaatsen: zoals we leren uit het interview door René van Peer verderop in het blad, studeerde Arkbro zang, schreef ze in haar jeugd graag liedjes en werd het tijd om met de bevriende Johan Graden een liedjesalbum uit te brengen. Dat album blijkt nog steeds onmiskenbaar Arkbro: traag, spaarzaam en emotioneel. Wij zuchten wederom gewillig en weemoedig mee.

9. Sawako
Sweet Hygiea Glass

Stella Epoca
12K
Acht jaar hebben de liefhebbers van dromerige en fragiele ambient moeten wachten op een nieuwe plaat van de Japanse Sawako. Haar laatste soloplaat was het in 2014 verschenen ‘Nu.It’, waarmee ze toen ook een plekje op de Mind The Gap scoorde. Niet meer dan logisch eigenlijk: Sawako weet als geen ander etherische, heiige klanken in hypnotiserende klanktapijten te vangen. Het bijna volledig uit haar stem opgebouwde ‘Sweet Hygiea Grass’ is betoverend en bevreemdend.

10. Lueenas
Souls Sliding

Lueenas
Barkhausen Recordings
Het Deense strijkersduo Lueenas staat garant voor epische soundscapes, die zowel hun oorsprong vinden in hedendaags klassiek minimalisme als in uitdijende postrock. Slechts met een viool en contrabas slagen de twee muzikanten, Ida Deulund en Maria Jagd, erin aan de hand van manipulatie en geluidseffecten sonische cinema te maken. Het duo heeft zich voor dit debuut laten inspireren door oude verhalen uit de Griekse en Scandinavische mythologie en verteld vanuit een vrouwelijk perspectief. Zonder woorden, puur gebruikmakend van de kracht van hun snaarinstrumenten. De verbeelding is aan de luisteraar.

11. Slowfoam & Neilll
For The Tree Outside My Window

Kindly
Lillerne Tapes
Slowfoam en Neilll slaan de handen ineen voor een sissend en zoemend ambient-werkstuk waarin analoge geluiden verweven worden met digitale manipulaties en klanken. Het geheel is een hybride amalgaam van zuchtende en statische geluiden die wonderlijk experimentele liedjes vormen.

12. more eaze
Blank Check

Strawberry Season
Leaving Records
Een onuitputbare voorraadkast aan eigen en gevonden geluiden worden door more eaze op ‘Strawberry Season’ gebruikt voor het creëren van een episch en experimenteel klankenpalet dat knipoogt naar hyperpop en glitch ambient.

13. Sandy Chamoun
Nas el Wahel

Beirut Adrift
Norient
Terwijl Beiroet de greep verliest op zijn bevolking, blinken zijn inwoners uit in bewonderenswaardige creativiteit. Verzamelaar ‘Beirut Adrift’ bundelt een dozijn artiesten, die uit het verdwijnen van de wereld om zich heen een eigen muzikale werkelijkheid van vertwijfeling, herinnering en weemoed opbouwen. Sandy Chamoun houdt van experiment, knipogend naar de grote Arabische liederen van weleer. Ontdek het intens bezwerende ‘Nas el Wahel’, waarin oud en nieuw innig verstrengeld raken.

14. Mathilde Nobel
I Eat Air

Founds on Land
Nous’klaer
Een debuutalbum op Nous’klaer, dan weten we eigenlijk meteen dat we de oren moeten spitsen. Op ‘Found on Land’ van de uit Breda afkomstige Mathilde Nobel, wordt elektronica een geslaagde poppy ondertoon meegegeven. Het ijle, hoge gezang dat aan het begin van ‘I Eat Air’ klinkt, blijkt een voorbode van naderend onheil: vocalen worden verknipt, haperen, vallen uit elkaar en worden onderdeel van nerveuze elektronica.

15. Cucamaras
Winners Chapel

Soft Soap
EXAG’ Records
Een steeds geagiteerder klinkende zanger, aanzwellende gitaren en opzwepende drums. Ondanks doorbraken van bands als IDLES en Fontaines D.C., blijkt de voorraad sterke postpunk uit Groot-Brittannië voorlopig nog niet op te raken, zo bewijst het uit Nottingham afkomstige Cucamaras, die met hun slimme en pakkende gitaarliedjes meteen weten te overtuigen.

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!