Mind The Gap #142

Mind The Gap #142 presenteert deze keer een vooral Belgisch en Nederlands getint elftal vol beklemmende techno, loeizware Krautrock en ander zwaar materiaal.
Mind The Gap 151

Een beklemmende technostamper voor in een dystopische disco, loeizware Krautrock die men zelfs van de dikste sokken zal blazen, een openingspoort naar de dronehemel van een van Brussels best bewaarde geheimen en de ijver van een low profile outsider – het nieuwe elftal nummers voor Mind The Gap deed de oren van Tomas Busser en Katrien Schuermans meermaals klapperen, met ditmaal een sterke Nederlandse en Belgische afvaardiging.

1. Demian Licht
Ankaa

VISITANT001
Phantom Limb / Visitant

Beklemmende technostamper van de Mexicaanse Ableton-adept Demian Licht. Hoewel gedreven door een strakke beat, zorgen de van links naar rechts door de koptelefoon schietende stemflarden samen met het gevarieerde ritmespervuur voor een enerverende track die de luisteraar opslokt. Haar ‘Ankaa’ is de perfecte soundtrack voor een dystopische disco.

2. JOYFULTALK
Pixelated Skin

A Separation of Being
Constellation Records

Wat in ‘Pixelated Skin’ begint als een brommend synthmotiefje, echoot uiteindelijk eensgezind in het later opdoemende klokkenspel, waarna ook een vioolpartij zich daarbij aansluit. Als in een soort feestelijke muziekpolonaise bezweert de opzwepende Maghreb-beat uiteindelijk alles en iedereen tot meedansen. Het minimal-album van de uit Novia Scotia afkomstige Jay Crocker, waarvan dit nummer het middendeel vormt, heeft daarin ook wat weg van opzwepende folkmuziek, die de luisteraar in een uitgesponnen climax ruim acht minuten lang weet te hypnotiseren.

3. Twin Sister
Drab

Twin Sister
God Unknown Records

Loeizware (kraut)rock van een op God Unknown geïnitieerde supergroep bestaand uit leden van Dead Neanderthals, Sex Swing en Mugstar. Het nieuwe album van de driemansformatie is overweldigend hard en log. Het achteloze tikken van René Aquarius dirigeert de uit Otto Kokke’s synths en Jason Stölls basgitaar geperste noisevlagen – genoeg om zelfs een doorwinterd liefhebber van zware muziek van zijn sokken te blazen.

4. Olivia Louvel
I, the Sculptor

SculptOr
Cat Werk Imprint

Op haar nieuwe album ‘SculptOr’ kruipt elektronicamuzikant Olivia Louvel in de huid van Engels beeldhouwer Barbara Hepworth, en documenteert met het nieuwe project haar ideeën en geschriften – zo wordt op de openingstrack zelfs een stemopname van Hepworth tot een intrigerende track verwerkt. Op het nummer ‘I, the Sculptor’ legt Louvel verschillende haperende, echoënde en knisperende vocaallagen over elkaar heen en boetseert zo de ondergrond voor haar lied. Zoals de daaroverheen gezongen leadzang verklaart, komen daarbij ‘beeldhouwer’ en muzikaal landschap samen te vallen.

5. Codespira1
Triangular Progression

Moving Music: Sounds From The Rocking Chair
Moving Furniture Records

Een modulaire compositie van de Deen Mattias Petterson, de man achter Codespira1. De track ‘Triangular Progression’ was al eerder terug te vinden op Moving Furnitures’ crowdfundcompilatie ‘Moving Music’, maar heeft een dusdanig hypnotiserende kalmte over zich, dat het nummer ook op deze MTG niet kon ontbreken. Door lang aangehouden tonen langzaam te laten verschuiven wordt de luisteraar tot rust gemaand, en doet ons in die hoedanigheid vermoeden het breekbare broertje van Ellen Arkbro’s toonstemmingscomposities te zijn.

6. Delphine Dora
Mes rêves inondés

L’inattingible
three:four records

Na jaren in andere talen, en zelfs in een fantasietaal gezongen te hebben, legt Delphine Dora zich op haar nieuwe album toe op eigen teksten in het Frans. Bijgestaan door een harmonium, en verrijkt met dramatische violen, levert Dora in eerste instantie een prachtig folkliedje af – tot die dromerige folk halverwege in een nachtmerrie omslaat, waarbij vooral de holle zangstemmen onheilspellend boven de dissonante climax uitspoken.

7. Stakattak
Great Thinker

No Exit

Dit Brusselse drietal dropt dit voorjaar zijn debuutalbum. Op het album voel je niet dezelfde gekte als tijdens hun zweterige optredens. Als je ondergedompeld wilt worden in de betere muzikale herinneringen van jaren 1990 indie, zit je bij Stakattak perfect. Maar echt, ga ze vooral zien.

8. Zea + Oscar Jan Hoogland
Atomic Heart

Summing

Makkum Records / Platenbakkerij / Klanggalerie
Twee sterkmakers uit de Amsterdamse improv-scene maken samen een plaat. Een te gekke optelsom van twee artiesten die dolgraag buiten de (Westerse) songlijntjes kleuren. Tussen al het gespeel en geratel door, verschijnen mooie melodieën die klinken als weerbarstige liedjes. Lekker tegendraads en spannend.

9. Ben Bertrand
Those Behind Us That We Follow

Manes
STROOM.tv

Ben Bertrand, het best bewaarde geheim van Brussel, is kind aan huis in Les Ateliers Claus en graag gezien op diverse Brusselse podia. Maar Bertrand is meer. Hij is ook de muzikale superheld die met ’Manes’ een adembenemende luisterplaat brengt waar je je eindeloos in kan wentelen. Dieper en dieper. De gemanipuleerde klanken van de saxofoon leiden de weg. Ver weg. Die drone-hemel steeds dichterbij.

10. Christoph Waelkens
Bad Moon Rising

New England Digital
Vlek

Ook Christoph Waelkens noemt de Belgische hoofdstad zijn thuis. Al in 1992 bracht hij dance-singles uit bij het Brusselse label Elektron. 28 jaar later schuift hij bij Vlek aan, waar hij zichzelf herintroduceert met ‘New England Digital’. Hij put uit een enorme hoeveelheid invloeden, gaande van digitale synthesis en Shona tot klassieke en elektronische muziek. Maar levert vooral een plaat af die nergens als het typische stadsgeluid klinkt. De ep staat zelfs volledig los van alle hedendaagse elektronica en is gewoon de ijver van een low profile outsider die hopelijk binnenkort overal te bewonderen is.

11. Automatisme
Alter-Rate 9

Alter-
Mille Plateaux

Het Canadese Automatisme is een heerlijke tegendraadse verrassing. Hij levert met ‘Alter’ een plaat die zichzelf opdeelt tussen glitch en ambient, alles door elkaar klutst en de luisteraar enkel nog aan de woorden ‘Rate’ of ‘Scape’ in de titels laat zien in welk muzikaal idioom Automatisme zich bevindt. Lekker op ontdekkingstocht. Vooral als je niet echt van melodieën houdt en al jarenlang de ‘Clicks & Cuts’-reeks van Mille Plateaux hebt grijsgedraaid.

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!