Mikromusicha

Wie een psychologische studie maakt van het oeuvre van Maurizio Bianchi, alias MB, komt al snel bij gespleten persoonlijkheid als diagnose uit. Natuurlijk is hij het meest berucht voor de mistroostige industriële platen uit zijn beginperiode. Genrebepalende albums als ‘Symphony For A Genocide’ (1983) blijven de ideale achtergrondmuziek wanneer je droefgeestig door een fotoboek over vernietigingskampen bladert. In de jaren 1990 intervenieerde Jehova, en verpakte MB zijn ijle new-age achtige positivistische ambient in kleuren-therapeutische foto’s. Maar sinds pakweg 2004, is MB weer op het juiste verkeerde pad, en brengt hij meerdere releases per jaar uit, waardoor de kaap van 200 albums binnenkort in zicht komt. Gelukkig is ook zijn experimentele scherpte teruggekeerd, en deze op honderd exemplaren gelimiteerde cd, maakt een mooie brug tussen dreigende elektronische experimenten, versmoorde ontploffingen, en kalmerende drones. Zelf spreekt MB liever over microtonen, modulaire membranen en viscerale spiritualiteit. Het album is opgedragen aan de in 2013 overleden experimentele noisemaker en geestgenoot Aube. ‘Mikromusicha’ heeft ruim voldoende sfeerkwaliteiten om een positieve aanwinst te zijn voor de omvangrijke MB-discografie. Daarom is het extra jammer dat uitgerekend deze cd het moet stellen met een driekwarthoes in povere beschermplastiek, als ware het de eerste demo van Janneke en Mieke. Dat de kleurtherapeuten en verzamelaars in verwarring gebracht worden met twee subtiel verschillende microfoto-afdrukken, kunnen we wel appreciëren.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
MaurizioBianchi_Mikromusicha
geplaatst:
wo 2 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!