Toen we The Hum, hun vorige album, bespraken vroegen we ons af of het toegankelijker geluid dat die plaat kenmerkte veel zou opleveren. En wat dan juist? Drie jaar verder zijn we ondertussen en voor het vijftal uit Leeds is er veel veranderd. Zo moesten ze hun eigen overstroomde studio helemaal heropbouwen. In die studio hebben ze zitten schaven aan hun geluid. In vergelijking met The Hum is het resultaat nog gepolijster. Dit is dus de popplaat van Hookworms. Deze Microshift is groter dan die titel doet uitschijnen. Die shift wordt al duidelijk in het openingsnummer Negative Space. Iets te makkelijke Foals-achtige electro die uitwaaierende gitaren ontmoet. Ook in Static Resistance wordt een hoofdrol opgeëist door overactieve synthesizers. In de uitgesponnen, door kraut beïnvloedde nummers Ullswater en Opener horen we dan weer waarom we die nieuwe plaat van Hookworms wilden horen. Ingenieus koppelen ze die voortjakkerende krautrock aan dansbare elektronica en psychedelica. Na het ijle Each Time We Pass volgt het sterk door No Wave beïnvloedde, abrupt eindigende Boxing Day. De ontsporende saxofoon in dat nummer is misschien wel het hoogtepunt van het album. Daarna sterft de plaat volledig uit met Reunion en Shortcomings. Tekortkomingen genoeg op deze plaat dus. Nog toegankelijker geworden, nog minder bij ons nekvel gegrepen.