Stephan Meidell is gitarist, bassist en synthesizerspeler van onder andere Cakewalk, en deed er voor zijn solo album ‘Metrics’ nog wat instrumenten bij zoals drummachines, no-input mixer en bandrecorder. Maar de hoofdmoot wordt gevormd door de elektrische gitaar, met al zijn mogelijkheden en beperkingen. In het persbericht wordt gerept van techno meets barok, maar dat lijkt ietwat overdreven. Er zijn wat stuiterende minimal techno beats te horen in ‘Biotop’, of een barokviool op ‘State II’, maar om daar nou een heel album aan op te hangen. Meidel legt het nog even uit in de liner notes. Afijn, het uiterst verzorgde en fijnmazige spel van Meidell, aangevuld met dat van een ensemble met piano, volksviool, klarinet en klavecimbel, is een combinatie van elektronische ritmes en tegen de ambient aanleunende soundscapes, geduldig en liefdevol opgebouwd tot een licht experimenteel geheel. En de elektrisch versterkte akoestische gitaar? Die zorgt dat het knispert, snijdt, glijdt, schuurt, kietelt, ritselt en nog wat meer, niet in echt ongekende variaties maar toch altijd weer lichtelijk verrassend, en daarbij trefzeker en helder toegepast.