MERRY MIXES (1) Bouke Mekel

Al rondwentelend in de multimediawereld anno 2016 kwam er weer genoeg zintuigprikkelends voorbij, waarvan onderstaande 10 titels mij als maker & hacker het meest konden bekoren omdat ze de globale tijdsgeest goed weten te vatten.

De zwarte komedieserie ‘Silicon Valley’ van Mike Judge, waarin megacorporation Hooli de revolutionaire “middle-out” compressietechniek van start-up Pied Piper wil afpakken, is een sterke afspiegeling van de huidige mondiale tijdsgeest waarin we ons tussen allerlei hete vuren bevinden en niet altijd weten welke wanneer waar en waarom gaan oplaaien.
Dat maakt dat het leven soms wat desoriënterend maakt, alsof we als game character tussen twee portals in te zitten, omringd door oneindig spiegelende ruimtes zoals in
‘Crushed between two portals experiment’ van YouTuber CrowbCat.
Zo heftig genietbaar en pijnlijk voelt het soms ook in het echte leven: zowel Adam Curtis’s lange historische documentaire ‘HyperNormalisation’ als Keiichi Matsuda’s krachtige augment-reality korte film ‘Hyper-Reality’ laten zien hoe we steeds meer in een hyperrealiteit leven waarin feit en fictie steeds meer door
famous elkaar gaan zweven. Dit kan ongemakkelijk creepy zijn, zoals in Kanye West’s video ‘Famous’ waarin een bed vol fake celebrities tegelijkertijd ook refereert naar zijn “vetes” met “collega-celebrities” in het “echte leven”.
Of het is meer kitsch-ironisch, zoals in de clip van popzangeres Kerstin Ott waarin een expres neppe wereld met edelfiguratie perfect wordt gecombineerd met de meta-oorworm ‘Scheissmelodie’.
De muziekvideo van het Little Big voor ‘Hateful love’ is de ironie juist harder en worden we getrakteerd op een rariteitenkabinet en de catchy gezongen zin “I hope you die, oh please, die right now”, iets wat we de Ander soms toewensen in de hitte van de strijd.

De korte animatie ‘Piper’ van Pixar laat juist zien dat empathie voor een aquafobisch strandlopertje sterker wordt dankzij de steeds verder voortschreidende animatietechnieken: piper hyperrealiteit kan dus ook juist voor verbroedering met de omringende wereld zorgen en ervoor zorgen dat de vijandige Ander verdwijnt.
En waar anders doe je dat dan op een festival waar men als gelijkgestemden samenkomt, om het leven te vieren en face-to-face geconfronteerd te worden met rauwe en originele menselijke kracht. Dit jaar was ik voor het eerst op het Moers Festival in Stadt Moers en deed ik er een uitgebreid tekst-/beeldverslag. Ik was onder de indruk van Maja Osojnik & Patrick Wurzwallner die een boeiende onderlinge interactie aangingen tussen analoog en digitaal, drums en vocalen, rust en woede.

Kortom met dergelijke dialogen en debatten waarin een grote verscheidenheid aan emoties en gevoelens worden aangeroerd kunnen we goedbewapend de al te “misleidende” hyperrealiteit gaan duiden en bestrijden. Op naar 2017!

1. Silicon Valley – Mike Judge
2. Crushed between two portals experiment – CrowbCat
3. 45ste Moers Festival optreden – Moon Hooch
4. Hateful love – Little Big
5. Piper – Pixar
6. HyperNormalisation – Adam Curtis
7. Hyper-Reality – Keiichi Matsuda
8. 45ste Moers Festival optreden – Maja Osojnik & Patrick Wurzwallner
9. Famous – Kanye West
10. Scheissmelodie – Kerstin Ott

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!