Mere

De God Van Het Licht, Eleanora, heeft een nieuw album uit en bewijst meteen dat de band helemaal van onder de vleugels van Amenra is uit gekropen. Van Eeckhout en zijn maten blijven weliswaar hun helden en hun grote inspiratiebron, maar Eleanora heeft stilaan een eigen geluid gevonden. Dat kunnen we uiteraard alleen maar toejuichen. Het vanuit Gent opererende kwintet heeft dan ook ruimschoots de tijd genomen alvorens een opvolger voor ‘debuut ‘Allure’ (2016) in te blikken. Powersludge met een emotionele lading is waar Eleanora in uitblinkt en dat laten ze heel goed merken op de zeven nummers die ‘Mere’ telt. Soms klinkt de band poeslief, ingetogen, als een stel zieltogende hippies. Lang duurt dat echter nooit. Tierend wordt de zanger wakker uit zijn idyllische droom en beseft dat hij zich in een waanzinnige maatschappij bevindt die niet meer voor politieke rede vatbaar is. Uitvliegen doet hij, ondersteund door een bombastisch aandoend gewelddadig inferno dat schurkt tegen postmetal maar het nooit echt is. De zang zit dikwijls heel dicht bij screamo. Dat is even wennen, maar na een paar keer te hebben beluisterd, blijkt dat het beter werkt dan we vreesden bij een eerste beluistering. We hebben tevens de indruk dat Eleanora dit keer een stuk sneller speelt dan voorheen. Het maakt de dreiging van het album die de plaat uitstraalt nog net dat tikje realistischer. Waar we bij het debuut nog een ‘net niet’ typten, is het deze keer een vette ja.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Eleanora_Mere
geplaatst:
di 19 jan 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!