Melanfonie

De van oorsprong Tsjechische Emika, al een tijdje residerend in Berlijn, is zangeres, songwriter, producer, performer en deejay. Een hele mond vol. Ze heeft al twee electropop platen uitgebracht op Ninja Tune, waarvan vooral ‘Dva’ ons goed beviel en hier nog wel eens een rondje draait. Op die plaat werkte ze voor het nummer ‘Dem Worlds’ samen met de sopraan Michaela Šrůmová. Die samenwerking beviel haar zodanig goed dat ze nog een nieuw muzikaal pad voor haarzelf in samenwerking met de sopraan uitstippelde: dat van de symfonische, klassieke muziek. Emika heeft trouwens een klassieke muziekopleiding genoten en geeft nu met deze twee releases haar eigen gereide draai aan het genre. ‘Melanfonie Momente’ is eigenlijk geen volwaardige plaat an sich. De plaat dient als een soort appetizer voor ‘Melanfonie’. Hier staan zes snippets op, allemaal ‘Momente’ + ondertitel gedoopt, variërend van zesenvijftig seconden tot 2:10 minuten. De elektronische elementen zijn zeker niet verdwenen. Dat hoor je aan de galm op de stem van Michaela Šrůmová in opener ‘Momente, Pt 1: Michaela’, galm die je ook terugvindt op ‘Momente, Pt 2: Love Bass’. Voor de rest kun je, door de heel korte duur van de stukken, weinig zeggen over deze plaat. Ze is dan ook een smaakmaker, maar dan toch eentje die je zin geeft in het hoofdgerecht. ‘Melanfonie’ dus. Ook zes stukken hier, maar al een stuk lijviger: buiten het laatste stuk, allemaal tussen de vijf en tien minuten. Samen met The Prague Metropolitan Orchestra en de heerlijke stem van haar muse Michaela Šrůmova zorgt Emika hier voor een atmosferisch, melancholisch, maar ook sprankelend en hoopgevend stuk modern klassiek. Zelf zegt ze dat het stuk over mirakels gaat, over de hoogtes en laagtes in het leven, de strijd die je moet aangaan met je lot. Ze creëerde ook een volledig nieuwe opstelling van het orkest, waar ze de instrumenten met een diepere toon naar het midden bracht om meer basgeluid te generen naar analogie met elektronische muziek. De strijkers werden ook opgedeeld om een ander stereofonisch effect te creëren. Ze gebruikte ook twee keer zo veel basinstrumenten als normaal bij een symfonisch orkest. Daarmee benadrukt ze nogmaals haar creatieve vrijheid en haar lak aan genregrenzen. Wij konden de nieuwe Emika alvast heel goed smaken.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
Emika_Melanfonie
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!