Meatbodies: Luid genoeg? Nee? OK, Luider!

De ongekroonde koning van de psychedelische garagerock is nog altijd Ty Segall. In zijn entourage cirkelen verschillende bands. Eén daarvan – Meatbodies – streek afgelopen woensdag neer in de Botanique.

Thee Marvin Gays Onze vaste chauffeur had een snipperdag genomen. Hij liet de rit van onze woonplaats naar Brussel over aan een ander. Ondanks de dolle rit waren we niet op tijd in de Botanique om het volledige concert van het Doornikse Thee Marvin Gays mee te pikken. Ongeveer drie nummers voor het einde duikelden we een overvolle Rotonde binnen. Dat was toch de bedoeling, maar veel verder dan vlak voorbij de ingang raakten we niet. Een overijverige zaalbewaker maakte ons meermaals diets dat we door moesten schuiven. Toen we er hem op attent maakten dat het onmogelijk is, kwam hij zwaaiend met zijn zaklamp plaats maken. Efficiënt zullen we maar zeggen. Maar Thee Marvin Gays dus. We zagen ze al eens anderhalf jaar geleden in het voorprogramma van Fuzz (met Ty Segall op drums). De conclusie van toen bleef ook nu overeind. Het is heerlijk meeknikken op de lo-fi garagedeuntjes van het viertal. En herkenden we daar nog ‘Gotta Go’ als slotnummer?

Meatbodies Dat Ty Segall de ongekroonde koning van de hedendaagse garagerock blijft bewijst de Botanique met het ticketconcept dat ze bedachten. Voor vijf concerten dit voorjaar kun je een zogenaamde ‘Ty Segall Family Pass’ kopen. Na Bed Rugs was Meatbodies het tweede concert uit die reeks. Later volgen nog Jessica Pratt, W A N D en Mikal Cronin. De man speelt zelf dus niet, maar wel een pak van zijn vriendjes. Voor Chad Ubovich (bassist bij Fuzz en gitarist van Mikal Cronin) en zijn Meatbodies is dit de eerste Europese tournee. Vlak voor de start van het optreden waarschuwt Ubovich ons nog dat het luid gaat worden. Vanaf de denderende eerste noot van het concert blijkt dat de band woord gaat houden. Drummer Ryan Moutinho en Killian LeDuke op bas leggen direct een strak ritme op waarover Ubovich en tweede gitarist Patrick Nolan volledig loos mogen gaan. Ze freaken uit op hun gitaar, laten de korte solo’s in het rond vliegen en vooral Ubovich schreeuwt zijn keel schor. De volgepakte Rotonde is vanaf het begin ook mee met de aanstekelijke garagerock van de band. Een deel van het publiek verandert in een kolkend geheel waarin heftig wordt gemosht, nog halfgevulde bekers bier vliegen door de lucht en er worden heftige pogingen tot crowdsurfing ondernomen. En dat van minuut één tot het einde van het concert. In die tijd passeren puntige versies van heerlijke songs als ‘Mountains’, het nijdige ‘Tremmors’ en het uitgelaten ‘Wahoo’. Vanaf het begin knalde de muziek letterlijk uit de boxen. Ubovich vraagt op een bepaald moment of het luid genoeg is? Eigenlijk wel, maar het publiek roept ‘Nee!’. OK, dan kan het dus nog iets luider en Ubovich de knop van zijn versterker nog iets verder naar rechts. Kwestie van nog iets harder te knallen en de kolkende zaal nog iets wilder naar het einde te stuwen. Ja, amusement verzekerd bij de Meatbodies. Was Meatbodies vernieuwend? Nee, maar het was dus verdomd wel een aanstekelijk en wild feest. Soms moet dat niet meer zijn op een woensdagavond. Elk festival waar een gitaar toegelaten is zou nu al moeten vechten om de band deze zomer op haar affiche te zetten.

Gezien: Thee Marvin Gays + Meatbodies, Botanique Brussel, 25 februari 2015

tekst:
Maarten Timmermans
beeld:
Meatbodies
geplaatst:
zo 1 mrt 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!