Omdat de ambitieuze achttiendelige heruitgavenreeks sputtert, vormen de ruggen in ons cd rek al een tijdje de woorden AMSUS TIET, wat bij buitenstaanders de nodige hilariteit oproept, en de aandacht afleidt van de indrukwekkendheid van onze Tietchenscollectie. Maar niet langer getreurd, want nu is er eindelijk de C! Marches Funèbres werd oorspronkelijk in 1989 uitgebracht door het Zweedse Multimood, en is het album waarvoor Tietchens zich het vaakst heeft moeten verantwoorden. Linea 5 beantwoordt nog enigszins aan de verwachtingen met repetitieve patronen van bewerkte loops, die heel sterk aan Steve Reich doen denken. De verrassing schuilt echter in Grünschattiger Nachmittag. Dit is immers een klassieke begrafenismars in de ware zin van het woord, zowel qua klankkleur als compositorisch. Het flatteert Tietchens dat hij een dergelijke dramatische grootsheid kan oproepen met relatief beperkte middelen als een minimoog en een ritmebox. Waar sommige liefhebbers hardnekkig de neus blijven ophalen wegens de toegankelijkheid van deze track, blijft het voor ons één van de Tietchens composities waar we het vaakst naar terugkeren. Bovendien bevat deze heruitgave ook Grünschattiger Nachmittag 1979: een vullertje zal je denken, maar noteer dat dit de meest sfeervolle track is die we de voorbije maanden hoorden. Absoluut essentieel!
