Met zijn afgemeten elektronische tikken en klikken schurkt Pixel stevig aan tegen Raster-Noton-genoten als Alva Noto/Carsten Nikolai, Ryoji Ikeda en Mark Fell. Meer dan zijn label-collegae combineert Pixel – nom de guerre van Jon Ogeskov – de uitgebeende en ijzige elektronica met een zoektocht naar ritmes die zijn muziek, ja, bijna dansbaar maken. Dat doet hij ook op zijn vierde cd en overtuigt daarmee van begin tot einde. Op Mantle levert Pixel acht nummers lang strakke, georganiseerde en tegelijkertijd complexe en gedreven ritmes. De afgemeten klanken combineert hij met diepe, pulserende bassen en donker dreigende drones. Voor de dansvloer is Mantle waarschijnlijk in al zijn kilte en duisternis niet geschikt, maar shit, wat klinkt het funky in het rekencentrum! Briljante dansmuziek voor cyborgs en Gonzo (circus)-lezers.
