Het dertienkoppige rock ’n roll-orkest MannGold de Cobre heeft zich op enkele jaren tijd ontpopt tot een live-revelatie. Begin volgend jaar verschijnt hun rollercoaster-geluid voor het eerst op plaat.

De groep ontstond vijf jaar geleden vanuit de behoefte om luide, rauwe, trippy muziek te maken. Rond gitarist Rodrigo Fuentealba verzamelden zich nog een gitarist, een bassist en twee drummers; waarna het geheel MannGold werd gedoopt. Pas later kwam het idee om met blazers te werken. Daarvoor sprak Fuentealba zijn stadsgenoot Peter Vermeersch aan. Die laatste ging op zoek naar geschikte muzikanten. Vermeersch: Sowieso was een sectie van vier blazers het minimum. De combinatie van tenor sax, bariton sax, trompet en trombone geeft een massief, compact geluid. Uiteindelijk hebben we gekozen voor twee kwartetten: dat geeft meer power om op te boksen tegen de gitaren.
Ook was het een gelegenheid voor Vermeersch om zelf de sax nog eens ter hand te nemen: dat instrument was met zijn bigband-ensemble Flat Earth Society enigszins op de achtergrond geraakt ten voordele van de klarinet. De acht blazers werden op Vermeersch na niet uit improvisatiecollectief Flat Earth Society geplukt: voor de Cobre was er niet zozeer nood aan improvisatietalent, maar aan muzikanten die bereid waren om in secties te spelen en snel partituren konden lezen. Want Vermeersch schreef wel degelijk, Vermeersch schreef ze uit op basis van ruwe MannGold-opnames.
Het is opvallend dat heel wat muzikanten van het collectief pop- of mainstreamprojecten op hun cv hebben staan. Zo kan ook Fuentealba ervaring bij onder meer Novastar en Gabriel Rios voorleggen, hoewel hij eerder bij toeval in het popsegment verzeild raakte. Fuentealba: In die tijd deelde ik een huis met Gabriel Rios. We gingen toen samen veel naar undergroundconcerten, bands zoals The Ex. Toen hij besliste om een popplaat te maken, ben ik in zijn kielzog in het popmilieu beland. Dat opende dan weer de deur naar Novastar, die op zoek waren naar een gitarist. Daarvoor zat ik echter bij Fifty Foot Combo en andere lawaaierige projecten. Het is nooit mijn ambitie geweest om in de mainstream terecht te komen, maar het was wel een fijne en leerrijke periode: je speelt veel, je verdient genoeg, je leert professioneel te zijn. Echter, na een paar jaar muziek spelen die niet de jouwe is, krijg je toch zin om zelf iets nieuws te gaan doen.
Dat werd dus MannGold de Cobre. De opnames van de eerste plaat zijn achter de rug: geen ellenlange sessies instrument per instrument, maar quick and dirty: met de dertienkoppige ploeg in n ruimte, zonder koptelefoons, voor een optimaal livegevoel. De release is gepland in het voorjaar.

Diederik Van Vaerenbergh

Dit artikel verscheen eerder in GC #118.

Discografie