Vrouwelijke artiesten eisen –volkomen terecht- steeds meer hun plaats op. Die inhaalbeweging betekent uiteraard niet dat ze voordien onzichtbaar, onbestaand of irrelevant waren. ‘Make More Noise! – Women In Independent UK Music 1977-1987’ bewijst alvast het integendeel. In vier cd’s belichten de vaste samenstellers van de immer uitstekende Cherry Red box-sets de jaren van de punk, de postpunkperiode en de vroege jaren 1980. De focus ligt dus niet op de (commerciële) bovenlaag, maar op de rijke, onafhankelijke underground van dat decennium. Rond 1977 leek op creatief opzicht werkelijk alles te kunnen. Niet alleen in muziek, maar ook op vlak van design, mode, film enzovoort. Steeds meer vrouwen eisten een prominente rol op in een tot dan toe door mannen gedomineerde wereld. In bandjes waren ze bijvoorbeeld niet langer het leuke snoetje aan de microfoon, maar ontpopten ze zich als volwaardige en vaak volstrekt unieke muzikanten, songschrijvers en vocalisten. De Do It Yourself van de punk was er met andere woorden niet alleen voor de mannen. Om er ons aan te herinneren hoe ze hun eigen muzikale regels schreven en bijgevolg hun eigen muzikale pad creëerden, is er nu deze luxueus uitgegeven compilatie, die als vanouds bestaat uit héél veel muziek (90 nummers) plus massa’s begeleidend tekst -en beeldmateriaal. Stilistisch worden de oogkleppen thuisgelaten en dat zorgt voor veel variatie: van ska (The Selecter, The Bodysnatchers) over synthpop (Yazoo) tot mainstreampop(hits) (Tracy Ullman, Bananarama, Tracy Thorn (Everything But The Girl)), experimentele elektronica (Cosey Fanni Tutti (Throbbing Gristle), Pink Industry) en uiteraard veel punk (X-Ray Spex, Poison Girls, Vice Squad) en veel postpunk (The Slits, Cocteau Twins, The Raincoats, Skeletal Family). Dat is echter niet alles. Er is verder onder meer de hardrock van Girlschool, de dub van Vivien Goldman en de indie gitaarpop van The Primitives. Obscure namen springen haasjes-over met ondertussen iconisch geworden artiestes zoals Sinéad O’Connor, Neneh Cherry (Rip Pig + Panic), Nico, Lene Lovich of Chrissie Hynde (The Pretenders). Uiteraard ontbreken er (zoals gewoonlijk) belangrijke namen zoals Siouxsie & The Banshees, maar dat neemt niet weg dat dit overzicht een essentieel document is dat de zaken in een feministisch perspectief zet; en dat was nodig.