Van een charmeoffensief gesproken. The Monochrome Set wil zich in 2018 weer helemaal in de kijker zetten. Vooreerst is er de zes cd’s (of lp’s) tellende overzichtsbox ‘1979-1985: Complete Recordings’, die een week eerder wordt voorafgegaan door het tien nummers tellende nieuwe album ‘Maisieworld’.
Nog steeds is Bid (Bid is de van Indische afkomst zijnde Ganesh Seshadri) de uit duizenden herkenbare zanger, die sinds de nieuwste reünie ook gitaar speelt. De Canadese gitarist Lester Square (Thomas W.B. Hardy) is net als bassist Andy Warren (ooit een van The Ants van Adam) ook al het grootste deel van het bestaan van deze Londense band, actief sinds 1978 (met een paar hiaten en reünies onderweg) lid.
Het verwondert dan ook niet dat The Monochrome Set nog steeds gewoon als zichzelf klinkt; En dat is als het betere Britse indiebandje dat er een handje van weg heeft om aanstekelijke liedjes te schrijven en spelen. Probeer ‘I Feel Fine (Really)’ met zijn vrolijke huppelhuppelmelodie en geef ons gelijk dat die Britse indiepop best wel kan werken. Net als voorgangers ‘Cosmonaut’ en ‘Spaces Everywhere’ is dit oerdegelijk Brits klinkende bandje nog steeds de moeite waard als het gaat om ietwat naïeve maar heerlijk wegluisterende pop.
Het moet niet altijd moeilijk of extreem zijn, die muziek. Al geven we eerlijk toe dat een liedje als ‘Don’t Wear That Look’ klinkt als The Smiths van den Aldi, maar dat verzwegen we bij de stukjes over hun vorige albums ook, netjes toegedekt met de mantel der liefde.