M

Zowat een jaar geleden lieten we ons wat graag verrassen door de zeven nummers tellende debuut-ep van de Noorse dame die zich de artiestennaam Myrkur (duisternis in het IJslands) heeft aangemeten. Op die plaat trok ze alle registers open. Een engelenstem die zweeft boven heerlijke pianomuziek, alsof we terug in de tijd worden geprojecteerd, toen This Mortal Coil en Dead Can Dance hun hoogdagen beleefden. Waarna Myrkur alle lieflijkheid overboord gooit en er een stevige pot black metal tegenaan gooide. De dame poseert ook nu, voor haar volwaardige debuut, in tijdloze desolate landschappen. Ook de twaalf nummers, waarvoor Myrkur alle teksten en muziek schreef, liggen in het verlengde van haar ep, al hebben we de indruk dat de echte black metal-uitbarstingen minder vaak voorkomen. In de plaats komen heerlijke stukken atmosferische black metal. Myrkur voegt tevens geregeld stukken toe die aanschurken bij donkere popiconen. Tori Amos bijvoorbeeld, in de momenten dat ze ingetogen naar de donkere kant van zichzelf kijkt. Etherisch aandoende schoonheid wordt hier vermengd met de donkere diepte van black metal. Myrkur nam Garm (Kristoffer Rygg) van het legendarische Ulver aan boord om haar behoorlijk eigenzinnige en buitengewone kijk op het genre in goede banen te leiden. Zelf speelt ze de piano en gitaar. Drummer Øyvind Myrvoll (Nidingr) en bassist Teloch (Mayhem) assisteren, net als Christopher Amott (Arch Enemy). Een aantal andere gasten bespelen een reeks traditionele Scandinavische instrumenten, waardoor hier en daar wat folkelementen hun intrede doen. De mengvorm van diverse genres die Myrkur gebruikt, verlegt de grenzen van de black metal en behouden vooral het gevoel, terwijl de muziek alle kanten opgaat. Heerlijke plaat is dit ‘M’, verrassend van begin tot eind.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Myrkur_M
geplaatst:
do 29 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!