Lumbar Fist

Eindeloos lange lijnen, akkoorden die uitrollen als nevel – Cut Worms, een alias van multi-instrumentalist Richard van Kruysdijk (lid van elektropop trio Daisy Bell), heeft geen haast op ‘Lumbar Fist’. Het oppervlak van de zeven tracks op deze cd lijkt onbeweeglijk. Maar bij nadere beschouwing zitten ze vol leven, op meerdere niveau’s. De langgerekte tonen en akkoorden vibreren, blijken opgebouwd uit verschillende elementen, die in onderlinge samenspraak opbollen in traag veranderende vormen. ‘Drum Sloth’ begint met grootse, melancholieke orgelklanken, omhoog gehouden door een al even weidse bastoon. Die herhaalt zich, groeit en groeit, deelt zich op aan de randen waardoor een melodieus en diep motorgeluid ontstaat, terwijl het orgel uitdunt tot één enkele toon in de periferie. Door die almaar verder opbloeiende bas schemert het geladen zoemen van een elektrische gitaar. Wanneer die naar de voorgrond treedt, valt de bas uiteen in een fluitend akkoord, dat geleidelijk verdwijnt in de stilte. Zo speelt Cut Worms op de hele cd met voorgrond en achtergrond, met details die opdoemen en van gedaante wisselen. Een aanhoudend ratelen in ‘Slow Binging’ lijkt op een trillend ruitje, maar blijkt aan het eind van het nummer geroffel op een roertrom te zijn. In het openingsnummer ‘Crabby Plasma’ laat hij suizende bekkens en hoge stemmen vervloeien tot een symbiotisch geheel. Onder dat zorgvuldig geconstrueerde klankenspel ontwaar je broeiende emoties, vaak met kracht onderdrukt. Maar soms schiet een gitaar uit in een even kortstondige als noodzakelijke ontlading. Beluisteren met oren op steeltjes en een open gemoed.

tekst:
René van Peer
beeld:
Cut_Worms_Lumbar_Fist
geplaatst:
zo 6 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!