De Geluidsarchitect

Mamiffer had al twee mooie platen uit, Hirror Enniffer en Mare Decendrii, en voegt daar nu Statu Nascendi aan toe. Geen melding van gastmuzikanten deze keer: kernleden Faith Coloccia en levenspartner Aaron Turner (Isis, Old Man Gloom, Hydra Head Records) schreven de plaat bij elkaar maar speelden ook alles live in. Mercy is het soort nummer waar de band een patent op heeft: weemoedige piano-aanslagen op een bedje van ambient en ruisende gitaardrones. Coloccias frle en ijle zang doet de rest.

Zachtmoedig
Papir is een instrumentaal trio uit Kopenhagen met een voorliefde voor psychedelica en krautrock. Veel gelegenheden om ze live te zien zijn er niet, maar ze weten wl de coolste festivals aan te doen: zo waren ze afgelopen jaar te zien op Roadburn en het Yellowstock Winterfest. Ook al is de muziek zachtmoedig van aard, ze heeft wat tijd nodig om zich als een vertrouwde metgezel in je oorschelp te nestelen. Papir doet niet aan korte nummers, en houdt nu al twee platen lang een autistische nummering aan zo heet het openingsnummer van hun vierde plaat dus IIII-I. Toch is het aangenaam grasduinen in die abstract getitelde maar minutieus opgebouwde, meanderende werkstukken, die openbloeien middels psychedelische gitaarsolos. In deze IIII-I mag er in de finale zelfs gerockt worden.
Ook lange nummers bij Villagers Of Ioannina City, een Grieks collectief dat traditionele muziek vermengt met stonerrock en psychedelica. In vergelijking met Papir klinken de tweeduizend kilometer zuidelijker residerende Villagers het zal niet verbazen excentrieker en warmbloediger. De solos snerpen luider, er passeert al eens een blazer, en de zanglijnen voegen het nodige drama toe. Zowel debuut Riza als de nieuwe ep, beide uit 2014, zijn helemaal gratis te downloaden via hun Bandcamp-pagina.

Scheve slackerrock
Toen Mclusky na tien jaar onverdroten arbeid enige bekendheid begon te verwerven, spatte het trio uit elkaar. Frontman Andrew Falkous richtte daarop Future Of The Left op, dat nog altijd actief is, en zijn meest recente muzikale uitlaatklep gaat schuil onder de geinige naam Christian Fitness. I Am Scared of Everything that Isnt Me is pure huisvlijt, thuis gecomponeerd en opgenomen, en straalt de bevlogenheid uit van een fris en jong debuut. De plaat is dan ook zijn meest verscheiden release tot nu toe, met militante, uptempo noiserock la Future Of The Left, maar ook scheve slackerrock, rechttoe-rechtaan-punksongs en Brainiac-achtige gekte. Disturbing the Ache is het meest voldragen nummer, met Pavement-strofes en een magistraal, met vocoder ondersteund refrein. Christian Fitness: de cd is beter dan de dvd, vermoeden we.
Een beetje rock n roll light om af te sluiten. Het debuut van het New Yorkse gitaar-drumduo Exocomet is een catchy mengeling van jaren 1990-gitaren, postpunk, indie en een scheut noiserock. Mineur en uptempo, het blijft een gouden combinatie. Cyclops heeft een ongrijpbare, melancholische en toch opwindende aanstekelijkheid die de evidente Sonic Youth-referentie snel doet vergeten. Ook deze plaat is momenteel helemaal gratis op Bandcamp: sla tijdig een voorraadje in voor de winter. Thats all, folks.

Dit artikel verscheen eerder in GC #125.

Discografie