Van zodra de eerste tonen van ‘Guiding Light’, dat samen met ‘Retinae Tenebrae’ het twee nummers tellende ‘Lueur’ vormt, onze oren bereiken, weten we dat dit een plaat is die thuis hoort op het Gentse Consouling. En dat zeggen we niet omdat de cd hier voor onze neus ligt, want zonder enige informatie zouden we dat net zo goed beweren. Een donkere dreigende drone opent, een droge trom in de verte die komt aanzwellen en een bezwerende stem. Een stem die thuishoort bij het label, een stem die door ‘s mans uitgebreide activiteiten tot de verbeelding spreekt en onmiddellijk herkenbaar: die van Colin H. van Eeckhout (CHVE, Amen Ra). Nicolas Van Meirhaeghe alias Sal-Ocin alias Empusea bevindt zich muzikaal meestal in het gebied van duistere elektronica. Hij kiest er echter voor, misschien net door een bedreigende oogaandoening die hem dwars zit, zijn grenzen te verleggen, zijn comfort zone te verlaten en de diepte in te duiken die mee door van Eeckhout wordt bepaald. Het album verschijnt weliswaar onder de noemer Empusea, de stempel die van Eeckhout op de twee uitgesponnen stukken drukt, is alomvattend. Hij doet daarmee echter niets af aan de kwaliteit van de muziek zelf, die als een soort exorcisme door de boxen knalt. De demonen van beiden worden tot bezwerende muziek omgevormd, waarvan geen noot overbodig klinkt. Het geluid mag dan wel helemaal dicht geplamuurd klinken; het zuigt de luisteraar wel helemaal op, zowel in schoonheid als duisternis. ‘Retinae Tenebrae’ begint iets speelser, met water- en vogelgeluiden, maar de pret is van korte duur. De aantrekkingskracht van zwaarmoedigheid, melancholie en duisternis blijkt te groot. En als dat zo fenomenaal klinkt als op ‘Lueur’, zijn we daar heel tevreden mee.
