´Low´ is het afsluitende album in een trilogie van de Litouwse elektronicamuzikant Gintas K. Een drieluik dat over lange tijd tot stand is gekomen en verdeeld over verschillende maatschappijen is uitgebracht: ‘Love Banalities’ verscheen in 2009 bij Crónica, ‘Slow’ bij Baskaru in 2013, de derde nu bij Opa Loka. Je vraagt je af waarom de trilogie niet bij een enkel label is ondergebracht. In muzikaal opzicht ligt ‘Low’ in het verlengde van de eerdere delen – al zijn andere albums als ‘So On’ en ‘Greit’ niet beduidend anders. Hooguit zijn met name die albums wat donkerder en harder. Kenmerkend aan veel werk van Gintas K zijn de volle composities met een textuur uit verbrokkelde klanken en eenvoudige melodische elementen die uiteen worden gerafeld. Dat geldt ook voor ‘Low’, bestaande uit elf compacte composities, vol rinkelende, brommende, vibrerende en metalig elektronische tonen, bijna-melodietjes en een veelheid aan klanken die melodieën suggereren, hortend en stotend. Ondanks de veelheid aan elementen en de sterk korrelige textuur van de composities hoort het niet aan als botsend en schurend. Donkere, stotterende tonen, een ratelend brommen dat versnelt tot een contante ruis en op de achtergrond metalig getinkel: het past. Diepe tonen, een metalige galm, gecombineerd met droge tonen in verschillende combinaties van toonhoogte, duur, volume en effecten: het is een eenheid. Daarbij houdt de Litouwer het kort – op ‘Po’ na, als enige uitschieter naar zeven minuten – alsof hij ideeën neerzet, die geen verdere uitbouw nodig hebben. Het is goed zo, dacht Gintas. Denk ik ook. ‘Low’ is een prettig, bijna lichtvoetig album, geen grote verrassing maar beslist ook niet slechter dan voorgaand werk.