De Kortrijkse connectie dook weer onder in hun favoriete hol, The Pit’s, voor een ouderwetse punkavond.
Honest Junkies, tja, iedereen, wij inclusief, bleven buiten staan tateren. Zo goed was het.
Het was al voor de vierde of vijfde maal dat de Noordfransen (Aire-sur-Lys) van Grabuge me liet opdraven nu ze mee als publiekstrekker voor Thrashcat geprogrammeerd stonden. Het sextet Grabuge, dat zich laat vertalen als “luide oproer”, weet een set af te leveren, die volop leentje-buur speelt bij de jaren 1980 versie van OI! en streetpunk “à la version Française”. De klassieke thema’s van het streetpunkgenre dus, niet te moeilijk, niet te diepgaand (tenzij het gaat over het verzette debiet aan bier) en makkelijk weg te spoelen. De flair van La Souris Déglengée, R.A.S., Komitern Sect of Tolbiac Toads is alom présent. De band klinkt hechter in het samenspel naarmate ze meer en meer live spelen. Simpel, standaard punk met een melodieuze onderstroom met twee zangers, die elkaar afwisselen in hun Frans proza. Hetgeen er me nogmaals aan herinnerde dat mijn Frans schromelijk tékort schiet om nét als de mee gereisde fans alles van A tot Z mee te zingen.
Trashcat kondigde zichzelf aan als uit Dublin afkomstig. Nochtans verwijst opzoekwerk in de richting van Londen. Soit, “van over het kanaal”, dus en blijkbaar ook een nevenproject van de drummer van The Restarts. De militante, recht-toe-rechtaan hardcore van die laatste werd hier ingeruild voor een héél goeie mengeling van klassieke, Britse ‘77 punk gelardeerd met solide rock’n’roll riedels en loopjes enplus met dub en reggae-invloeden. Bij momenten pakte deze saus héél goed en was je mee in de stroom. Vooral op die momenten waar de samenzang van dit trio de refreinen vocaal versterkte, werkte dit wonderwel. De gitarist had echter nét dat tikkeltje tévéél ‘rock star’ ambitie of wou zijn (ongetwijfeld aanwezig) talent tonen, waardoor er klonters in de saus kwamen te zitten. Te veel soli dus. De nummers werden op een zeer aanstekelijke en opzwepende manier gebracht, waardoor mijn gedachten altijd terug bij The Ruts, Peter & The Test Tube Babies en/of Swingin’ Utters terecht kwamen. Een referentiekader waarin ik me wel kan vinden en dus voor ¾ een positief bilan bij de Trashcat -set kan honoreren.
Gezien: Trashcat, Grabuge, Honest Junkies – Pit’s, Kortrijk – 29 augustus 2018
Tekst: Bowy – Foto’s: Stephan Vercaemer