‘Love + Light’ volgt snel op ‘Illusion Of Life’, het samenwerkingsverband van de Brit met de Italiaanse elektronicaproducer (en parttime lid van de live-bezetting van Nine Inch Nails) Alessandro Cortini, dat eerder dit jaar verscheen. Sinds zijn debuut (en de gelijknamige clubstomper) ‘Drone Logic’ uit 2013 en een indrukwekkende stroom ep’s en singles is Daniel Avery traag, maar gestaag uitgegroeid tot een van de belangrijkste referenties binnen de hedendaagse Britse techno. Op zijn derde album slalomt hij tussen pneumatische stuiter-techno, veel ingetogen luisterelektronica en industrieel georiënteerde passages (in ‘Searing Light, Forward Motion’ biedt Silent Servant bijvoorbeeld houvast), maar ontwijkt hij nooit de subtiliteit. (Akkoord, ‘Dusting For Smoke’ steekt van wal met geluiden die we hardnekkig associëren met domme kermis-EDM, maar ook de ravers moeten natuurlijk mee in bad worden getrokken.) Merkwaardig ook is het feit dat Avery netjes op de balans zit tussen oud en nu. Progressief is zijn geluid niet echt, maar tegelijkertijd wordt het ook nooit echt retro. Avery brengt de tijdvakken van de techno simpelweg samen waardoor ‘Love + Light’ een gevoel van historische compleetheid krijgt. Hij kent bovendien duidelijk zijn klassiekers: ‘Infinte Future’ bijvoorbeeld nestelt zich diep in het geluidspalet van Aphex Twins ‘Digeridoo’, terwijl ‘Fuzzwar’ ritmische ambient uit de jaren 1990 evoceert. Groots en episch wordt het dan weer in ‘After The Fire’, terwijl naar het einde toe de hoogdagen van de ‘Artificial Intelligence’-serie van Warp wordt opgeroepen. Omdat Avery niet kiest tussen neurose en rust heeft ‘Love + Light’ een hoge mate van stilistische schizofrenie, maar het is een kniesoor die daarover valt. Kiezen is verliezen en al die invalshoeken tonen zijn veelzijdigheid als producer.
