LLNN uit Kopenhagen bestaat pas sinds 2014 en bracht al in het eerste levensjaar in eigen beheer de plaat ‘Marks’ uit. Het succes bleef bescheiden, al doen weinig bands het hun na om kart na de oprichting meteen een album op de markt te gooien. De leden van LLNN, Christian Bonnesen (gitaar / zang), Rasmus G Sejersen (drums), Ketil Sejersen (synths) en Jakob Sture Winnem Larsen (bas) zijn echter niet nieuw aan het hardcorepunkfront. Ze spelen allen al jaren in diverse bands, waarvan ‘Psyche Project’ nog het bekendste is. Pure hardcore spelen de Denen al lang niet meer. ‘Loss’ twijfelt eerder tussen noiserock en noisy metal, waarbij de band zelf absoluut de voorkeur geeft aan de metalinsteek. Dat klopt ergens wel omdat in de zes nummers wel stevige gitaren zijn te horen, maar die dienen vooral om de agressie van de muziek een boost te geven. Bij noiserock gaat het minder om dat afreageren van frustratie en agressie, en dat is bij LLNN duidelijk wel het geval. Gelukkig weet het kwartet te doseren en gingen ze bijvoorbeeld enkele maanden op zoek naar een bepaalde synthesizer waarvan de klanken doen denken aan jaren 1980 SF-films. En laat dat nu net de geluiden zijn die LLNN onderscheidt. LLNN wil graag klinken als een kruising van vroege Neurosis in gevecht met Converge maar komt eerder uit bij Isis en Cult Of Luna. Met die laatste mag LLNN trouwens regelmatig mee de wereld afschuimen. Probleem met ‘Loss’ is echter dat we weinig horen dat niet eerder beter werd gedaan dan voornoemde bands. Niet dat het slecht klinkt, maar uiteindelijk speelt LLNN in tweede klasse, weliswaar in de linkerkolom.
