Losing Touch With My Mind – Psychedelia In Britain 1986-1990

Na de sombere jaren van punk en postpunk was er in Groot-Brittannië halverwege de jaren 1980 opnieuw nood aan licht en lucht. De woede en de ernst van de punks; plus de ‘moeilijke’ experimenten van de postpunkbands deden het verlangen naar eenvoud, positivisme en schaamteloos hedonistisch vertier alleen maar toenemen. Een geheel nieuwe generatie vond inspiratie in en de weg naar de tweede helft van de jaren 1960, toen bands als The Byrds, The Velvet Underground, The Doors het mooie weer maakten. Meer obscure bandjes uit die tijd werden verzameld op de zogenaamde ‘Nuggets’ -en ‘Pebbles’-compilaties waarop garagerock, sixties punk en psychedelische rock werden samengebracht. Ook die bandjes wezen de weg voor die nieuwe lichting. Samen met neo-mods, ravers uit ‘Madchester’, shoegazers, garagerockers en indiekids bezongen die jonge bands hun liefde voor psychedelische effecten plus bijhorende kleding en geestverruimende substanties zoals acid en xtc. Op ‘Losing Touch With My Mind’ –de facto de opvolger van ‘Another Splash Of Colour: New Psychedelia In Britain 1980-1985’ uit 2016- prijken niet minder dan zestig bands, van behoorlijk bekend tot uitermate obscuur. Die drie cd’s in een sessie uitzitten, is eigenlijk best een opgave. Na verloop van tijd treedt er namelijk een hoge mate van eentonigheid op en wordt het allemaal wat taai. Er zit een opvallend hoge mate van uniformiteit in; zowel qua geluid als qua composities. Natuurlijk ontbreken de hoofdrolspelers van deze scene niet. Zo passeren geheel volgens de verwachtingen onder meer The Stone Roses, Spacemen 3, Primal Scream, The Charlatans, Inspiral Carpets, Pale Saints, Sun Dial, The Telescopes, Boo Radleys, The Legendary Pink Dots, The Primitives, The Shamen, Ultra Vivid Scene, C Cat Trance, The Darkside, Thee Hypnotics, Gaye Bykers On Acid en Magic Mushroom Band netjes de revue. Klassieke songstructuren hebben de bovenhand, al dan niet overgoten met veel fuzz en psychedelische effecten. De sterkte van deze release zit vooral in de historiciteit ervan. Nu Cherry Red al flink wat van dit soort (en nog grotere) verzamelboxsets heeft uitgebracht, begint toch een zekere overlap op te vallen. De vijver waarin wordt gevist, is min of meer dezelfde, of je nu naar shoegaze, postpunk, powerpop of new wave hengelt. En of je het nu in Londen, Liverpool, Manchester of elders in Groot-Brittannië gaat zoeken. Dat is dan ook het enige puntje van kritiek op het werk van samensteller John Reed. Veertig pagina’s foto’s en duiding als extra maken niettemin ook weer van deze compilatie een leuk hebbeding.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
_LosingTouchWithMyM
geplaatst:
ma 14 feb 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!