LINELEH I + LINELEH II

Iedereen die een beetje bekend is met het werk van microsound-pionier Richard Chartier en single tone drone-meesters ELEH, weet ongeveer wat te verwachten van een samenwerking van de twee. Maximale aandacht voor de aard van het geluid, weinig interesse in compositie of andere conventionele muzikale aspecten die de aandacht daarvan zouden kunnen afleiden. Beide artiesten zijn zeer geïnteresseerd in details, of ‘micro-nuances’ zoals ze het zelf noemen, wat tot uiting komt in een geluid dat bij de eerste indruk misschien gewoon een drone lijkt, maar waarin na een tijdje andere lagen onder en boven de dominante middentoon blijken te spelen. Een dronescape dat uitnodigt tot deep listening dus (en van huisgenoten vragen over brommende koelkasten ontlokt). ‘LINELEH I’ begint met een sonore, beetje metalige grondtoon waar langzaam een low pass-filter overheen golft. Heel diep daar onder lijkt een minder synthetische hum te ontwaren, en hoog er boven een tegen hiss aandrijvend geluid (Schermer’s law: drones beschrijven leidt uiteindelijk onvermijdelijk tot gebruik van onomatopeeën). Als de centrale toon op z’n zachtst is door het filter, lijken er heel in de verte iets anders te horen, misschien een field recording. Maar misschien is het inbeelding: dit soort muziek zet aan tot pareidolia: de illusie van het waarnemen van patronen in willekeurige of zeer beperkte signalen. Op de uurgrens blijken de tonen langzaam van positie te zijn gewisseld, maar na die opleving sterven de signalen een voor een uit. Het tweede deel maakt met 128 minuten lengte optimaal gebruik van het digitale medium (beide releases zijn download only), en begint met een vergelijkbare opzet. De basis-drone is iets minder nadrukkelijk zoemend, heeft zelfs iets vagelijk oosters, en de hoge ruis is wat nadrukkelijker. Maar zo rond de vijfendertig minuten begint het geluid langzaam te veranderen, en doemt er iets op dat ontegenzeglijk iets van een uitgestrekte vrouwenstem heeft. Die stem gaat gedurende een half uur door een wisseling van boven- en ondertonen heen, terwijl de basis-drone wegvalt. Zo evolueert het geluid langzaam verder. Bijna ongemerkt, maar als je er met grote stappen doorheen gaat, blijken er grote verschillen te zijn. Voor de liefhebber, een fraai stel drones. Voor anderen, gebrom zonder functie.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
ELEH__Richard_Char_LINELEH_I__LINELEH
geplaatst:
do 1 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!